کمتر کسی تصور می کرد تیم ملی فوتسال ایران با آن همه فقر امکاناتی، در جام جهانی دست به شاهکار بزرگی بزند و بر سکوی سوم جهان بایستد؛ این افتخار در حالی به دست آمد که خیلی ها از شرایط سختی که تیم ملی پیش از اعزام به این رقابت ها با آن دست و پنجه نرم کرد، بی اطلاع بودند.


فرهاد توکلی، فوتسالیست موفق خوزستانی که همراه با تیم‌ملی ایران به این موفقیت دست پیدا کرد، از تمام سختی‌های مسیر رسیدن به عنوان باارزش سومی جهان صحبت کرد. گفت‌وگوی ما با این بازیکن خوزستانی را در ادامه می‌خوانید.

*از نخستین دیدار تیم‌ملی در جام جهانی مقابل اسپانیا شروع  کنیم؛ بیشتر بازیکنان تیم پس از این شکست معتقد بودند که نداشتن چند بازی تدارکاتی مناسب دلیل این نتیجه بود.

فکر می کنم ما تدارکات خوبی برای این رقابت‌ها ندیده بودیم و نسبت به جام جهانی و رقابت با تیم‌هایی مانند آذربایجان و مراکش، بازی‌های دوستانه سنگینی نداشتیم. در کل به نظرم به خاطر تدارکات بدی که پیش از مسابقات داشتیم، جام جهانی را خوب شروع نکردیم و فکر می کنم بازی با تیم ملی برزیل بود که اعتماد به نفس و روحیه خوبی به تیم داد تا نتیجه بگیریم.

*خیلی ها فکر می کردند ایران با قبول شکست برابر این تیم، آخرین بازی اش در جام جهانی را برگزار و بعد هم با این رقابت ها خداحافظی می کند؛ از این بازی رویایی بگویید.

قبل بازی هم پیام‌های طنزمانندی در این رابطه دریافت کردیم ولی فکر می کنم انسان با امید و شانس زنده است. ما هم آن جا با تمام وجود بازی کردیم. اگر خودمان هم منطق‌مان را قاضی می‌گذاشتیم، 70 به 30 شانس را به برزیل می دادیم ولی رفتیم و تمام تلاش مان را کردیم. قبل بازی هم محمد کشاورز، کاپیتان تیم ملی تمام بازیکنان را جمع کرد و گفت که من برای 20 ، 30 درصد شانس خودم، تمام تلاشم را می کنم و نهایت این است که زورم نمی رسد و می بازم ولی سربلند بر می گردم و از خودم راضی‌ هستم و من این جمله کشاورز را فراموش نمی کنم. به نظرم خدا هم به دل‌مان نگاه کرد و بازیکنان یک دل شدیم و طوری بازی کردیم که آن نتیجه به دست آمد و ما موفق به شکست تیم‌ملی برزیل شدیم.

*خیلی از بازیکنان تیم ملی علاقه مند بودند که در نیمه نهایی به جای بازی با روسیه به اسپانیا می رسیدید تا انتقام شکست در نخستین دیدار را از این تیم می گرفتید.

بله، بسیار علاقه مند بودیم که دوباره با اسپانیا بازی کنیم تا حقانیت فوتسال ایران را ثابت کنیم که البته قسمت نشد و در نیمه نهایی به روسیه خوردیم. باید بگویم حتی ویتنام که ضعیف‌ترین تیم رقابت‌ها بود و اولین دوره بود که در این مسابقات شرکت می کرد، 10 روز قبل از آغاز جام جهانی در کلمبیا اردو زده بود تا خود را با شرایط آب و هوایی آن جا وفق دهد ولی ما دو روز پیش از آغاز مسابقات و رقابت با تیم اسپانیا به آن جا رسیدیم و فکر می کنم مقابل اسپانیا هم خوب بازی کردیم ولی توپ‌های‌مان وارد گل نشدند و گل‌های بدهی هم دریافت کردیم و فکر می کنم عدم هماهنگی در این بازی به دلیل نداشتن دیدار تدارکاتی، بی‌داد می کرد.

*با تمام سختی ها تیم ملی به دیدار رده بندی رسید، جایی که برای کسب مدال پس از 24 سال، تیم پرتغال را پیش رو داشت.

بازی با پرتغال خیلی مهم بود، چرا که با خداحافظی محمد کشاورز نیز همراه شده بود. کشاورز فکر می کرد تورنمنت را کامل بازی و بعد خداحافظی می کند و نمی دانست که دچار آن مصدومیت می شود. او از قبل اعلام کرده بود که آخرین بازی ام را انجام می دهم و فکر می کنم بازیکنان با تمام وجود بازی کردند تا او با یک پایان خوب، فوتسال خود را به اتمام برساند. در کل این بازی برای بازیکنان خیلی مهم بود چرا که ما هیچ وقت در رشته های گروهی مدال نداشتیم و همه می دانستیم که نباید به عنوان چهارمی راضی شویم. به نظرم با کسب این عنوان، یک اتفاق بزرگ افتاد و علاوه بر این فدراسیون فوتبال و فوتسال سربلند شد. فکر می کنم اکنون از فوتسال در رشته های گروهی، به عنوان یک تاریخ هم یاد می شود. در مجموع تیم ملی نتیجه خوبی در جام جهانی به دست آورد.

*تیم ملی ایران با وجود مقام سومی، ضعف‌هایی هم در این مسابقات داشت و با 26 گل خورده، دومین تیم ضعیف و با دریافت 13 کارت زرد و 55 خطا، سومین تیم خشن این ‌جام لقب گرفت.

به نظرم یکی از دلایل این آمار این بود که تیم ما بازی تدارکاتی نداشت و هماهنگ نبود. فکر می کنم در مرحله گروهی خیلی گل خوردیم و بعد به مراتب بهتر شدیم. جام جهانی جایی است که تمام تیم‌ها با قدرت می آیند و خیلی سخت است که مقابل تیمی دفاع کنیم. فکر می کنم اسپانیا هم که بهترین تیم دنیا است در این رقابت ها 14 تا 16 گل دریافت کرد که از اسپانیا که به دفاع کردن معروف است، ‌خیلی بعید بود.

البته درست است که در دفاع ضعف داشتیم ولی در خط حمله خوب بودیم و همه دنیا ایرانی‌ها را به خط حمله وحشتناک آن می شناسند، چرا که همه بازیکنان دریبل‌زن هستند و از نظر خلاقیت فردی نیز ما را با برزیلی‌ها مقایسه می کنند ولی همیشه در دفاع ضعف داریم و این یک واقعیت است.

*یک از نقاط قوت تیم‌ملی این بود که باوجود این که از حریفان خود عقب می افتاد، موفق به جبران می شد.

فکر می کنم در تمام بازی‌ها از حریفان عقب افتادیم. من خودم لحظه ای که در دیدار رده بندی گل دوم را دریافت کردیم، خیلی ناراحت شدم و گفتم که عنوان سومی از دست مان رفت، به ویژه این که پرتغال خیلی سخت گل می خورد. در مجموع جبران نتایج نشان می دهد که تیم ما خیلی خوب بود که پس از عقب افتادن از حریفان می توانست به بازی‌ها برگردد. در بازی‌های جهانی خیلی راحت نمی توان به تیم های بزرگ گل زد و شاید یکی از دلایل این بود که بازیکنان ما خیلی خلاق بودند که می توانستند جبران کنند.

*به نظرتان با کسب این عنوان تا چه اندازه نگاه‌ها به فوتسال ایران تغییر کرده است؟

فکر می کنم همیشه زمزمه این که فوتسال ما جهانی و تیم بزرگی است، وجود دارد ولی هیچ موقع نتوانسته بودیم در جهان روی سکو برویم و با کسب این مقام، توانستیم حقانیت فوتسال ایران را ثابت کنیم. فکر می کنم کسب این مدال، برای ما در فوتسال دنیا خوب شد. زمانی که ما آن جا بودیم، تمام تیم ها به صورتی می خواستند با ما ارتباط برقرار کنند و بعد از جام جهانی با تیم ما بازی کنند و خیلی خوب است که جلوه بزرگی از یک کشور در دنیا به وجود بیاید.

*قبل از بازی با روسیه بود که ملی پوشان با گذاشتن پیام‌هایی در فضای مجازی اعلام کردند که "ما تاکنون پاداشی دریافت نکرده ایم"؛ هدف‌تان از این اقدام چه بود؟

ما واقعا با تدارکات ضعیف به جام جهانی رفتیم و فکر می کنم هدف برخی مسوولان این بود که ما تنها در این مسابقات حضور داشته باشیم و برای دوستان مهم نبود که قدرتمند حاضر شویم. جریان پست‌ها در فضای مجازی نیز این بود که مردم چیزهایی به ما می گفتند که قشنگ نبود و حتی برخی ها به ما بی غیرت می گفتند. به هر حال خیلی ناراحت کننده بود که مردم هم می گفتند "10 هزار دلار نوش جانتان" در حالی که تا بازی با روسیه، 250 دلار گرفته بودیم و فکر می کنم حرف هایی که زده می شد، قشنگ نبود. بازیکنان ناراحت بودند، چرا که ما از نظر البسه و تدارکات ضعیف بودیم و همین صحبت ها نیز دیگر خون بچه ها را به جوش آورد که با خود گفتند باید کاری کنیم تا مردم متوجه شوند که ما در این جا سختی می کشیم و آن طور نیست که آن ها فکر می کنند.

بعد از بازی با برزیل که اوضاع خوب شد، همه تبریک می گفتند و ‌هر مسوولی می گفت من فلان مبلغ را به عنوان پاداش می دهم و حرف هایی می شنیدیم که تا قبل از این مسابقه، اصلا زده نشده بودند. به هر حال بعد هم فدراسیون تکانی خورد و مصوبه‌ای صادر کرد و مبلغی به عنوان پاداش برای ما تعیین شد که امیدوارم محقق شود. البته حاضریم پولی به ما ندهند ولی تکانی به فوتسال بدهند. واقعیت این است که خدا می داند ما اصلا به خاطر پول بازی نکردیم و خود خدا هم عزتی داد که با تمام سختی‌هایی که کشیدیم، به عنوان سومی جهان دست پیدا کنیم و بین مردم هم محبوب شویم. تنها دلیلی هم که باعث شد، بازیکنان تا روز پایانی بجنگند، مردم بود. آقای کفاشیان نیز به عنوان ناظر AFC در کلمبیا حاضر بود و نظارت دو بازی را هم برعهده داشت ولی حتی به ما سر نزد و به نظرم این قشنگ نبود.

*آقای سجادی، معاون وزیر ورزش هم اعلام کرده است که پاداش خوبی برای فوتسالی‌ها در نظر گرفته شده است.

فکر می کنم مسابقات آسیایی هم که قهرمان شدیم، چنین حرف‌هایی زده شد. البته به آن عمل کردند ولی هشت ماه بعد؛ یعنی اگر جام جهانی نبود فکر نمی کنم آن پاداش‌ها را به ما می دادند. البته آقای افتخاری خیلی دنبال کرد که آن پاداش ها قبل از جام جهانی به دست مان برسد تا با روحیه بالاتر در این مسابقات شرکت کنیم.

*قبل از جام جهانی هم که آقای افتخاری از ریاست کمیته فوتسال کنار و به عنوان مدیرعامل باشگاه استقلال تهران انتخاب شد، نظرتان در خصوص این جابه‌جایی چیست؟

یک ماه قبل از جام جهانی آقای افتخاری، مدیرعامل باشگاه استقلال تهران می شود، آن هم زمانی که مهم ترین رقابت‌ها را در پیش داشتیم و فکر می کنم اگر دید فدراسیون کمی به فوتسال مثبت‌تر بود، نمی آمد یک ماه قبل از چنین مسابقاتی، رییس یک نهاد را جابه‌جا کند. به هر حال امیدواریم که اتفاق خوبی بیافتد و نگاه ها به فوتسال تغییر کند، چرا که فدراسیون نگاه خیلی خوبی به فوتسال ندارد.

آقای افتخاری خیلی خوب بود و بسیار تلاش می کرد و همین که خودش فردی آرام بود، به مجموعه آرامش می داد و واقعا در خیلی جاها از ما حمایت کرد. او در حد توانش خیلی کارها برای فوتسال کرد ولی همان طور که گفتم دید فدراسیون به صورتی بود که تمام وعده‌ها عملی نمی شد.

*فوتسالی‌ها نسبت به تبعیض فدراسیون بین رشته فوتبال و فوتسال انتقاد و دل پری دارند.

فوتبال ورزش اول دنیا است و نمی توان این رشته را با فوتسال مقایسه کرد ولی دوست داریم که حداقل این رشته را نسبت به مقام های آسیایی و جهانی که دارد، بسنجند. یکی از دلایلی که کشورهایی از جمله برزیل و اسپانیا در این رشته نتیجه گرفته اند، این است که فوتسال را زیر نظر فدراسیون فوتبال مستقل کرده اند و انتظار زیادی هم نیست. فکر می کنم تیم ملی فوتسال ایران هم اسپانسرهای بسیاری دارد که تمام این ها به خاطر فدراسیون فوتبال قربانی می شوند. به نظر من اگر مستقل شویم، خیلی جای مانور داریم و مانند برزیل و اسپانیا می توانیم همیشه جزو چهار تیم برتر جهان باشیم، چرا که استعداد و پتانسیل لازم را داریم و فقط باید کمی از نظر سخت افزاری به فوتسال مان برسیم.

اکنون فدراسیون فوتبال برزیل بر فوتسال آن هم نظارت دارد ولی اسپانسر تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال آن جدا است و زمانی که اسپانسر فوتسال آن پولی ‌می دهد، به کمیته فوتسال آن می رسد، در حالی که در این جا پولی که از سوی فیفا به عنوان تیم سوم جهان به تیم ملی فوتسال ایران داده می شود، هیچ چیز آن به فوتسالی‌ها نمی رسد و به فدراسیون فوتبال می رسد، در حالی که باید به فوتسال برسد تا صرف هزینه های این رشته شود. یکی از مشکلات ما این است که کف پوش سالن‌مان استاندار نیست و توپ جام جهانی هم نداریم و اگر این پول‌ها به فوتسال انتقال داده شوند، خیلی بهتر است.

*از تاثیر حضور آقای ناظم‌الشریعه در تیم ملی هم صحبت کنید.

او فردی بسیار آرام است و بارزترین نکته او، آرامش و حس خوبی است که به تیم منتقل می‌کند. فکر می کنم بازیکنان با او احساس غریبگی و حس بازیکن و مربی را ندارند. ما با آقای ناظم‌الشریعه بسیار در تمرینات صحبت می‌کنیم و نظر می دهیم. ضمن این که مدیریت او واقعا قوی است و اجازه نمی‌دهد که حریم‌ها شکسته شود. در مجموع به خاطر آرامشی که دارد، تیم ملی خیلی موفق بوده است و زمانی که همه درگیر لباس، توپ و دیگر مسایل بودند، او هیچ وقت برای تیمش تنش ایجاد نمی‌کرد و فکر می‌کنم یکی از دلایلی که باعث شد نتیجه بگیریم، همین موضوع بود.

*گویا پس از شکست مقابل اسپانیا صحبت‌هایی مبنی بر برکناری ‌ناظم‌الشریعه مطرح شده بود؛ این موضوع در کلمبیا به گوش اعضای تیم هم رسید؟

بعد از جام جهانی بود که متوجه این موضوع شدیم و تعجب می کنم اکنون که تیم ملی نتیجه گرفته است، به جای این که به این فکر کنند چه کاری صورت بگیرد تا تیم بهتر شود، دنبال کاری هستند که شرایط تیم را بدتر کنند. در کل فکر می کنم در ورزش ایران عادی است که در هر شرایطی باید منتظر باشیم که سرمربی و مربی تغییر کنند و این چیزی است که در چند سال اخیر شاهد آن بوده ایم. فکر می کنم این خوب نیست، چرا که یکی از دلایلی که می تواند باعث موفقیت یک تیم شود، ثبات نفرات آن است. اکنون وقت این حرف ها نیست و اگر قرار است ناظم‌الشریعه باشد به نظرم باید به او زمان بدهند تا تیم را برای جام جهانی بعدی آماده کند. ضمن این که امکانات خوبی هم در اختیار او بگذارند، چرا که امکانات ما واقعا ضعیف بود.

آقای صانعی هم خیلی به ناظم‌الشریعه و بازیکنان کمک کرد. خیلی او را اذیت کردند و امیدوارم که او هم جزو اعضای کادر فنی بماند، چرا که فردی مثبت است و در این مسیر نیز به ناظم‌الشریعه بسیار کمک کرد و می دیدیم که او چقدر زحمت می‌کشید.

*به نظر می رسد کسب عنوان سومی جهان، جانی دوباره به فوتسال ایران بخشیده است؛ برای ادامه این روند باید چه کار کرد؟

بازیکنان تیم‌ملی تمام تلاش خود را کردند و نتیجه خوبی هم گرفتیم و اکنون مسوولان باید این موفقیت را یک اتفاق خوب نشان دهند تا اسپانسرها به سمت این رشته بیایند. فوتسال ما چند سال است که پخش زنده ندارد و یکی از بی‌مهری‌هایی که به فوتسال ما شد، این بود که قبل از جام جهانی دو بازی تدارکاتی با ازبکستان داشتیم که یک نیمه از مسابقه را نشان دادند ولی به دلیل این که اسپانسر به تعهدات خود عمل نکرده بود، ‌نیمه دوم را پخش نکردند.

مسوولان باید کاری کنند که اسپانسرهای خوبی به سمت این رشته بیایند و کاری کنند که فوتسال ما پخش زنده شود. با این کار مردم بازی ها را می بینند و پیگیری می‌کنند ولی اگر این گونه نشود، خیلی سخت پیش می آید که دوباره چنین نتیجه ای را بگیریم. از نظر آماری نیز فوتسال محبوب‌ترین رشته است، چرا که در مدارس و ادارات دولتی هم خیلی در این رشته کار می شود. در هر صورت اگر به فوتسال توجه کنند و بیشتر روی این رشته مانور دهند و همچنین بازیکنان تیم‌ملی بیشتر شناخته شوند، به بهتر شدن شرایط فوتسال کمک می کند. تک تک بازیکنان تیم‌ملی ستاره هستند ولی فکر می کنم مردم شاید آن ها را به اسم یا چهره نشناسند.

*تیم ملی می تواند این موفقیت را باز هم تکرار کند؟

صد درصد می تواند، چرا که پتانسیل ما خیلی بیشتر از این است و در دنیا همه به ما اعتقاد و ایمان دارند و به ما احترام می‌گذارند. اگر خودمان هم به خودمان احترام بگذاریم و امکانات خوبی در اختیارمان گذاشته شود، فکر می کنم صد درصد بهتر از این نتیجه هم تکرار می شود. سخت است ولی دست یافتنی می باشد.

*در خصوص آقای  کشاورز و خداحافظی او هم بگویید.

خیلی ها کشاورز را می شناسند و واقعا یک کاپیتان بود؛ او قبل از این که یک کاپیتان باشد یک انسان بسیار بزرگ است. با تمام این مشکلاتی که بود، ‌13، 14 سال در خدمت تیم ملی بود و خیلی خوشحال شدم که در اوج رفت و خیلی هم ناراحت شدم که با مصدومیت کنار رفت. در مسابقات جام جهانی او در اتاق رو به رویی من بود و هر روز پیش او می رفتم و واقعا از این که دچار مصدومیت شد،‌ ناراحت بودم. خدا را شکر می کنم که با عزت و بزرگی کنار رفت.

*بخشی از صحبت‌های کشاورز قبل از زدن ضربات پنالتی مقابل برزیل در فضای مجازی منتشر شد که بسیار هم تامل برانگیز بود.

او قبل از هر بازی، دو سه جمله خیلی خوب به ما می گفت و بازیکنان را با انگیزه و با روحیه به زمین می‌فرستاد. قبل از این بازی هم گفت "لباسی که تن شما است، بسیار مقدس است، چرا که خیلی ها آرزو دارند این لباس را بر تن کنند و خیلی ها هم منتظرند که با این لباس به کشورمان شخصیت بدهیم". او همچنین به ما گفت "شما کار خود را کرده اید و هر کسی پنالتی‌اش را خراب کرد، انگار من این کار را انجام داده ام و اصلا مهم نیست". کشاورز در ادامه صحبت هایش این را هم گفت "که هر کسی هم توپ را گل کرد، دمش گرم و هر کسی هم توپ را خراب کرد، ‌فدای سرش". کشاورز چنین شرایطی را قبلا هم تجربه کرده بود و درک می کرد که چه فشاری روی بازیکنان است.

*زدن ضربات پنالتی مقابل برزیل سخت‌تر بود یا در دیدار رده‌بندی برابر پرتغال؟

به نظرم فشار پنالتی‌هایی که مقابل پرتغال زدیم خیلی بیشتر از بازی با برزیل بود، چرا که توقع مردم زیاد شده بود و شاید هم ما خیلی خوب بودیم که توقعات بالا رفته بود. این در حالی بود که مردم واقعا اطلاع نداشتند که ما با سختی‌های بسیاری به جام جهانی رفتیم. در مجموع سختی زیادی کشیدیم و امیدوارم این نتیجه باعث ‌اتحاد بیشتر فوتسالی‌ها شود و اگر خودمان به خودمان کمک کنیم و این زنجیره را به هم وصل کنیم، هیچ کسی به راحتی نمی تواند به فوتسال ضربه بزند.

*از خودتان هم بگویید.

متولد سال 1367 و دانشجوی کارشناسی معماری هستم که البته در حال تغییر رشته به تربیت بدنی هستم. چهار سال هم است که در خدمت تیم‌ملی هستم و حضور در دو جام ملت ها، ‌جام جهانی و المپیک آسیایی از جمله مسابقاتی است که همراه با تیم‌ملی بوده‌ام.

*وضعیت فوتسال خوزستان را چطور می‌بینید؟

وضعیت فوتسال استان تا چند سال پیش خیلی بهتر بود؛ در گذشته سه تیم فوتسال قوی داشتیم که شامل گاز خوزستان،‌ ملی حفاری و نفت اهواز بود که رفته رفته با توجه به شرایطی از جمله تحریم‌ها، به این رشته در استان ضربه وارد و تیم نفت منحل شد و سهمیه آن به تیم دیگری داده شد که تیم‌داری آن نیز پس از یک سال منتفی شد. بعد از آن هم تیم گاز منحل شد که انحلال آن، ضربه خیلی بزرگی به فوتسال خوزستان زد، چرا که گاز یک تیم لیگ برتری بود و تیمی بود که سرمایه خیلی خوبی داشت. خود من پنج سال در خدمت این تیم بودم و زحمات زیادی کشیده شد تا این تیم به لیگ یک و بعد هم به لیگ برتر آمد. فکر می کنم اگر گاز در لیگ برتر تیم‌داری می کرد، اکنون وضعیت فوتسال خوزستان خیلی بهتر از این بود. در حال حاضر از استان فقط ملی‌حفاری را در لیگ برتر کشور داریم.

خود من تا سال 84، 85 در رده های سنی پایه فوتبال بازی می کردم و بعد از آن هم کارم را با تیم گاز و هدایت آقای داوودی از لیگ فوتسال استان آغاز کردم. سال 89 نیز در خدمت ملی حفاری بودم و دو سال پیش به مشهد رفتم و بعد از آن هم به حفاری برگشتم و در حال حاضر نیز در خدمت حفاری هستم.

*وضعیت ملی حفاری در لیگ برتر امسال به چه صورت است؟

‌باید از مدیریت قبلی باشگاه حفاری، آقای حاجتی که زحمات بسیاری کشید قدردانی کنم. در حال حاضر هم آقای نجفی، مدیرعامل این باشگاه است که از او نیز بابت حمایت‌هایش قدردانی می کنم. فکر می کنم ملی حفاری لطف خیلی زیادی به فوتسال خوزستان می کند، چرا که علاوه بر تیم داری در رده سنی بزرگسالان، در دیگر رده های سنی نیز تیم داری می کند. این باشگاه امکانات خیلی خوبی هم در اختیار علاقه مندان به این رشته قرار می دهد. همچنین باید یک تشکر ویژه از مهندس بهمنی، مدیرعامل شرکت ملی‌حفاری داشته باشم که با وجود تحریم‌ها، همیشه از فوتسال حمایت داشته است و به شخصه در تمرینات و بازی های ما نیز حضور پیدا می کند.

*حمایت ها تاکنون چطور بوده است؟

چهار سال در تیم ملی بودم و در مسابقات مختلف شرکت کردم و عنوان هم به دست آوردم ولی تاکنون آقای طالقانی، رییس هیات فوتبال استان را از نزدیک ندیده ام و فقط چند روز پیش تلفنی با او صحبت کردم؛ یعنی تاکنون چیز خاصی از هیات فوتبال استان و حتی کمیته فوتسال آن ندیده ام. من واقعا نه تنها از هیات فوتبال، بلکه از صدا و سیمای خوزستان هم ناراحت هستم. من تنها نماینده خوزستان در فوتسال هستم و بسیار ناراحت‌کننده است که توجهی نمی‌کنند. باید به شخصیت یک ورزشکار احترام بگذاریم و همه چیز پاداش نیست، حداقل از نظر معنوی از او حمایت کنیم. زمانی که آقای علیشائی، معاون توسعه ورزش اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان در فرودگاه اهواز به استقبال من آمد، خیلی خوشحال شدم، چرا که اولین بار بود یک مسوول را در مراسم استقبالم می‌دیدم. عدم حمایت و بی توجهی ها خیلی برای یک ورزشکار که می خواهد با انگیزه و با قدرت برای استانش مقام بیاورد، خوب نیست. گله ای ندارم و همین که پیش خانواده ام و مردم سربلند هستم، خیلی جای شکر دارد. این که مردم دوستت داشته باشند و به تو اهمیت دهند، ‌خیلی با ارزش تر از زدن یک بنر است. اهمیت مردم یک سرمایه برای ورزشکار محسوب می‌شود.

*کسب عنوان سومی جهان تا چه اندازه انگیزه شما را برای ادامه کار بالا برده است؟

من تابلویی در خانه مان دارم که مدال‌هایم را در آن جا نصب می کنم و مدال جام جهانی را از همه آن مدال ها بالاتر گذاشته ام، چرا که در چنین مسابقاتی مدال کسب کردن، خیلی سخت است و ارزش آن جایی بیشتر می شود که برزیل و اسپانیای بزرگ، مدال نمی گیرند و بازیکنان بزرگ این تیم ها بدون مدال، جام جهانی را ترک می‌کنند. خیلی خوشحالم که در این جمع بودم و تلاش کردم و نتیجه گرفتیم. امیدوارم بتوانیم چنین نتیجه ای را در آینده هم تکرار کنیم. باور کنید اگر از ما حمایت کنند و سرمایه‌گذاری خوبی صورت بگیرد، ‌صد درصد انگیزه بازیکنان برای کسب مدال طلا هم بیشتر می شود و مصمم می شوند که این کار را انجام دهند.

*چقدر امیدوارید که فرهاد توکلی‌های دیگر در خوزستان ظهور کنند و در استان تنها به یک ملی‌پوش فوتسال بسنده نکنیم؟

مسوولان خوزستانی باید حمایت کنند تا به جای یک قهرمان، 10 قهرمان داشته باشیم. به هر حال تا موقعی که اول در استان و بعد هم در کشور توجهی نشود، چنین اتفاقی نخواهد افتاد. فوتسال ما واقعا در دنیا بزرگ است و بازیکنان برزیل، تک تک بازیکنان ما را می شناسند. ریکاردینیو، بازیکن برزیلی که بهترین فوتسالیست جهان است، در دیدار برابر ما کاری نکرد و آن طور که مسوولان فیفا می گفتند، او مقابل هر تیمی که بازی می کرد آن تیم را خیلی اذیت می کرد ولی برابر تیم ما کاری نکرد. در هر صورت باید به بازیکنان تیم ملی توجه کنند. کی‌روش، سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران حق دارد که فشار می‌آورد تا خواسته های تیم و کادر فنی‌اش محقق شوند و ای کاش فوتسال هم یکی را مانند کی روش داشت تا حق بازیکنان‌مان را می گرفت.

*و اما آینده

دوست دارم به همین صورت روی فرم باشم و خوب بازی کنم و در خدمت تیم ملی باشم، البته این بستگی به شرایطی دارد که برای فوتسال رقم می خورد. نگاه خود من این بود که پس از جام جهانی دیگر در لیگ ایران بازی نکنم و در لیگ‌های عربی بازی کنم. تمام ورزشکاران هم پس از این که دوره حرفه ای و قهرمانی شان تمام می شود، نیازهای دیگری هم دارند و نمی توان از نیازهای مالی چشم‌پوشی کرد. قراردادهای ما در ایران خیلی مناسب یک ورزشکار حرفه ای نیست و واقعا ناچیز است. من زمانی که در تیم های عربی بازی می کردم و قرارداد بازیکنان آماتور آن ها را می دیدم، تعجب می کردم.

امیدوارم فوتسال ما تکان بخورد و اگر به همین صورت باشد، فکر نمی کنم دیگر در لیگ ایران بازی کنم. چند سالی که در خدمت تیم‌ملی بودم، سعی کردم در لیگ ایران بازی کنم تا در دید باشم و در سطح بالایی بازی کنم. حق بازیکنان تیم‌ملی است که قراردادهای خوب داشته و از نظر روحی ‌ـ روانی در آرامش باشند تا با تمام وجود بازی و نتایج خوبی برای ایران کسب کنند.

بعد از جام باشگاه‌های آسیا که همراه با تیم نفت عراق بودم، با وجود این که با ملی حفاری قرارداد نداشتم به دلیل این که به صورت زبانی با این تیم صحبت کرده بودم، به ملی حفاری آمدم. من در این زمان از تیم های قطر،‌ امارات و لبنان و حتی چینی‌ها (به صورت غیر رسمی) پیشنهاد داشتم ولی به دلیل این که به حفاری قول داده بودم که به این تیم بر می‌گردم، به این تیم آمدم.

*حرف پایانی

جا دارد از خانواده‌ام تشکر کنم؛ در این سال ها خیلی سختی کشیدند و با توجه به مصدومیت‌ها و جراحی‌هایی که برایم پیش آمد، مادرم خیلی غصه خورد. من باید یک تشکر ویژه از پدر و مادرم داشته باشم که بسیار از من حمایت داشتند. همچنین باید از تمام مربیانم به ویژه آقای داوودی، ابطحی و موسوی قدردانی کنم. با آقای موسوی فوتبالم را آغاز کردم و مربی اخلاق من بوده و هست. بعد از آن هم فوتسالم را با آقای داوودی آغاز کردم و خیلی چیزها از او یاد گرفتم و بعد هم آقای ابطحی کامل‌کننده فوتسال من بود و چیزهای خیلی بزرگی به من انتقال داد. او روحیه این که می توانم بازیکن خیلی بزرگ و ملی شوم را به من انتقال داد. او در کنار این که یک مربی بسیار بزرگ است، ‌فردی مثبت هم می باشد. او بسیار به من کمک کرد و همیشه به من می گفت که "باید جزو کسانی باشی که برای ایران بازی کنی".‌ شاید آن موقع‌ها به این صحبت می‌خندیدم و اکنون باور نمی کنم به این جا رسیده ام.