مصطفی شریفات، بلند قامت خوزستانی والیبال ایران، سال ها برای قرار گرفتن در تیم ملی و اثبات خود، تلاش بی وقفه داشت و هیچ گاه ناامیدی را به خود و تمرینات سختش راه نداد. او همیشه با انگیزه مضاعف، "تمرین بسیار تا رسیدن به هدف" را در دستور کارش قرار داد تا این که در نهایت موفق شد با حضور لوزانو در راس والیبال ایران و جلب نظر این مربی، خود را در تیم‌ملی ایران و ترکیب آن در بازی مقابل تیم‌های برزیل و آرژانتین در لیگ جهانی ببیند.

او اکنون میدان بزرگ المپیک را هم که تیم‌ملی ایران پس از 52 سال مجوز حضور در آن را به دست آورد، پیش رو دارد و به ریو می‌رود تا همراه با دیگر بلندقامتان ایرانی، توانایی‌های خود را بیش از پیش به رخ بزرگان دنیای والیبال بکشاند.

کارنامه موفق شریفات عناوینی از جمله نایب‌قهرمانی در مسابقات قهرمانی 2015 آسیا، قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا، سومی جوانان جهان، دو دوره قهرمانی دانشجویان جهان، قهرمانی در مسابقات کشورهای اسلامی و مقام اول ارتش‌های جهان را در خود جای داده است. او در والیبال قهرمانی باشگاه‌های آسیا به همراه محمد موسوی، دیگر خوزستانی تیم‌ملی ایران، به عنوان بهترین مدافع میانی مسابقات انتخاب شد. شریفات همچنین در رقابت‌های قهرمانی 2015 آسیا به همراه ژانگ ژجیا به عنوان بهترین مدافع میانی این مسابقات معرفی شد. پرچم‌داری در المپیک دانشجویان جهان در کره جنوبی، از دیگر افتخارات این والیبالیست جنوبی است.

خبرگزاری  ایسنا پیش از حضور تیم‌ملی ایران در المپیک ریو با مصطفی شریفات گفت‌وگویی انجام داده است که در ادامه می‌خوانید.

*در ابتدا از وضعیت آماده‌سازی تیم‌ملی برای حضور در المپیک بگویید.

خوب تمرین می‌کنیم و هدف ما رسیدن به المپیک بود که پس از 52 سال توانستیم به این مهم دست پیدا کنیم. نزدیک به دو سه هفته‌ای هم است که تمرینات‌مان را برای حضور در المپیک آغاز کرده‌ایم و به صورت منظم و خوب تمرین می‌کنیم و تمرینات‌مان پرفشار است.

به هر حال المپیک است و تمام تیم‌ها با قدرت و با فکر رسیدن به مدال وارد این رقابت‌ها می‌شوند و به همین دلیل نمی‌توان هیج تیمی را دست کم گرفت. قدرت‌های بزرگ دنیا به المپیک می‌آیند و هدف اول ما در این مسابقات این است که از گروه‌مان صعود کنیم و بعد هم به قرار گرفتن در جمع چهار تیم فکر می‌کنیم. امیدواریم با تلاش بازیکنان و همچنین حمایت و دعای مردم بتوانیم جزو چهار تیم برتر المپیک قرار بگیریم.

*از بازی‌های انتخابی المپیک تا حضور در لیگ جهانی، تیم فشار بسیاری را متحمل شد و اکنون هم که المپیک و تمرینات فشرده برای شرکت در این میدان بزرگ در دستور کار است.

با توجه به این‌که برای انتخابی المپیک به ژاپن رفته بودیم، 20 روز در آن جا بودیم و وقتی هم از این رقابت‌ها برگشتیم، چهار روز تهران بودیم که از این مدت زمان، دو روز آن را تمرین و دو روز را هم استراحت کردیم و بعد هم برای لیگ جهانی به برزیل سفر کردیم که در آن‌جا سه بازی سنگین داشتیم و بعد هم به صربستان رفتیم و سه بازی دیگر انجام دادیم و بلافاصله نیز به تهران برگشتیم و سه دیدار در این‌جا داشتیم.

بازیکنان از نظر آمادگی در لیگ جهانی خیلی پایین بودند، چرا که همه خسته یا مصدوم بودند. در این مسابقات فرهاد قائمی و امیر غفور را هم در اختیار نداشتیم، زیرا واقعا به آن‌ها فشار آمده بود و در کل متاسفانه تیم‌ملی با افت مواجه بود و البته طبیعی هم بود، چرا که در فاصله کم، چندین مسابقه در انتخابی المپیک و لیگ جهانی انجام داده بودیم و استراحت لازم را نداشتیم.

بعد از لیگ جهانی هم، آقای لوزانو یک هفته‌ای به تیم استراحت داد که خیلی خوب بود و اکنون حس می‌کنم آمادگی والیبالیست‌ها به مرز 70 درصد رسیده است و در حال پیشرفت هستیم و هدف‌مان این است که در المپیک خوب بازی کنیم و دل مردم را شاد کنیم.

*درست است که عملکرد تیم‌ملی در لیگ جهانی با افت مواجه بود ولی به نظر می‌رسد همین رقابت‌ها با وجود خستگی و مصدومیت والیبالیست‌های ایرانی، در روند آماده‌سازی تیم برای المپیک تاثیرگذار بود.

هدف اصلی ما رفتن به المپیک، آن‌ها پس از 52 سال بود؛ ولی ما واقعا برای لیگ‌ جهانی آماده نبودیم و مصدوم هم داشتیم اما با توجه به این‌که تا المپیک زمان نداشتیم، به بازی‌های لیگ جهانی به عنوان دیدارهای دوستانه خیلی خوب با تیم‌های قدرتمند نگاه می‌کردیم تا بتوانیم نقاط ضعف‌مان را برطرف کنیم. خدا را شکر هم بازی‌های خوبی بود و در این لیگ رفته‌رفته نیز بسیار بهتر شدیم.

*از حریفان تیم‌ملی در المپیک هم بگویید.

در این مسابقات با لهستان بازی داریم که در مسابقات انتخابی المپیک نیز رو در روی این تیم قرار گرفتیم و توانستیم این تیم قدرتمند و خوب را ببریم. روسیه هم دیگر حریف ما است که این تیم همیشه در المپیک خوب ظاهر شده و تیم قدرتمندی است. ان‌شاءالله اگر بتوانیم برابر تیم‌های آرژانتین و مصر که دیگر حریفان ما در المپیک هستند به پیروزی برسیم، از گروه‌مان صعود می‌کنیم. سعی می‌کنیم برابر تیم‌های بزرگ دنیا عملکرد خوبی داشته باشیم.

*تا چه اندازه شانس صعود را برای تیم‌ملی از مرحله مقدماتی قائل هستید؟

فکر می‌کنم 80 درصد شانس صعود داریم؛ اگرچه هدف ما هدف بزرگی است ولی احتمال این‌که بتوانیم جزو چهار تیم برتر باشیم، خیلی کم است اما در حال حاضر سخت و بسیار خوب تمرین می‌کنیم تا ضمن صعود از مرحله مقدماتی، جزو چهار تیم برتر هم قرار بگیریم و اگر به این صورت شود، خیلی خوب می‌شود و به نظر من این مهم دور از دسترس هم نیست.

*عملکرد خیلی خوب تیم‌ملی در سال‌های اخیر و راه‌یابی به المپیک آن هم پس از 52 سال، خوشحالی زایدالوصفی در بین ایرانی‌ها به وجود آمده است و البته همین موفقیت‌ها انتظارات مردم را برای درخشش تیم‌ملی در المپیک نیز بالا برده است.

مردم خیلی به تیم‌ملی ایران لطف دارند و دعای آن‌ها در بازی‌هایی که کار به ست پنجم می‌کشید، به کمک ما می‌آمد. انتظارات مردم هم معقول است، چرا که آن‌قدر خوب نتیجه گرفته‌ایم که مردم دوست دارند پیروز از زمین خارج شویم ولی باید بگویم همیشه به این صورت نیست و همان‌طور که ما نسبت به تیم‌های دیگر شناخت داریم، آن‌ها هم تیم ما را آنالیز می‌کنند و متوجه سبک بازی ما شده‌اند و ما باید با هوشمندی کارمان را دنبال کنیم تا نتایج خوب‌مان را تکرار کنیم.

*از نقش مدیربت آقای داورزنی و برنامه‌های منظم و هدفمندی که همیشه برای تیم‌‌ملی در نظر داشته است هم بگویید.

در سه چهار سالی که والیبال ایران نتیجه گرفته است، به نظر من مدیریت خیلی خوب فدراسیون تاثیرگذار بوده است، چرا که هر کسی کار خود را به خوبی انجام می‌دهد. یادم هست سه چهار سال پیش زمانی که وارد فدراسیون شدم، اهداف‌ تیم‌ملی و فدارسیون در آن‌جا نوشته شده بود و نتیجه گرفتن در لیگ جهانی و رسیدن به المپیک از جمله اهداف فدراسیون بود. فقط هم رفتن به المپیک ما مانده بود که خدا را شکر به این مهم هم رسیدیم.

*شما در عین شایستگی و توانایی‌هایی که داشتید، سال‌ها بود که از تیم‌ملی دور بودید ولی در نهایت با نشان دادن هر چه بیشتر این توانایی‌ها توانستید نظر لوزانو را برای حضور در تیم‌ملی جلب کنید، در این خصوص صحبت می‌کنید؟

زمانی که ولاسکو به ایران آمد من در اردوهای تیم‌ملی بودم و او یکی دو نکته را به من گفت تا آن‌ها را قوی کنم و به نظرم تا آن موقع کسی این نکات را به من نگفته بود. من هم در لیگ برتر و تمریناتم توانستم به قوت به آن موارد برسم ولی طولی نکشید که ولاسکو از ایران رفت و اگر او در ایران می‌ماند، خیلی زودتر از این‌ها جزو 12 نفر تیم‌ملی قرار می‌گرفتم. وقتی هم کواچ آمد حتی تا آمریکا هم رفتم و در اردوها نیز حضور داشتم ولی جزو 14 نفر نبودم و البته این نظر کواچ بود و به آن احترام می‌گذارم.

بعد از رفتن کواچ نیز برای خودم یک هدف خیلی بزرگ در اوایل لیگ برتر سال گذشته، تعیین کردم و آن هم رسیدن به تیم‌ملی و قرار گرفتن در لیست 12 نفره اصلی تیم‌ملی بود. در لیگ برتر خیلی تلاش کردم و زحمت کشیدم و سعی کردم در تمام مسابقات خوب بازی کنم تا به تیم‌ملی دعوت شوم و خدا را شکر به این مهم رسیدم و در ادامه نیز سعی کردم نظر لوزانو را جلب کنم. در این راستا نیز خیلی خوب تمرین و تلاش کردم و خدا را شکر نظر آقای لوزانو نسبت به من مثبت بود و در لیگ جهانی نیز برابر تیم‌های آرژانتین و برزیل به من بازی داد و عملکرد خوبی هم داشتم.

*شرایط آمادگی‌تان برای حضور در المپیک چگونه است؟

در حال رسیدن به آمادگی 100 درصدی هستم، البته اکنون در آمادگی 70 درصدی به سر می‌برم ولی تا هفته جاری، هم من و هم دیگر والیبالیست‌ها به آمادگی لازم برای المپیک می‌رسیم.

*شما در اولین حضورهای موفق در تیم‌ملی، قرار است میدان بزرگ المپیک را تجربه کنید؛ چه حسی از این حضور دارید؟

حس فوق‌العاده‌ای است؛ موقعی که در انتخابی ژاپن به المپیک صعود کردیم خیلی متوجه این صعود نبودیم ولی زمانی که به ایران برگشتیم، متوجه شدیم که چه خبر است و چه کار بزرگی انجام داده‌ایم. به هر حال حس خیلی خوبی است و حضور در این مسابقات نصیب هر کسی نمی‌شود و من هم قدر این موقعیت را می‌دانم و تمام تلاشم را می‌کنم تا به تیم‌ملی کشورم کمک کنم.

*چند روز پیش هم در مراسم بدرقه المپیکی‌ها و پارالمپیکی‌ها با رییس‌جمهور دیدار داشتید؛ این مراسم چطور بود؟

مراسم خیلی خوبی بود و دکتر روحانی نیز بسیار خوب از ورزشکاران حمایت کرد و همین حمایت وی باعث دلگرمی ورزشکاران اعزامی به این رقابت‌ها می‌شود.

*تاکنون حمایت مسوولان خوزستانی از ورزشکار المپیکی‌شان به چه صورت بوده است؟

من نمی‌دانم مسوولان کجا هستند؟ تاکنون اصلا یک تماس هم با من نگرفته‌اند؛ زمانی که از مسابقات انتخابی المپیک برگشتیم، سایر بازیکنان تیم‌ملی وقتی به شهرهای‌شان رفتند پاداش‌های خیلی خوبی از سوی مسوولان استان‌‌های‌شان دریافت کردند ولی مسوولان استان من حتی یک خسته نباشید هم نگفتند، در حالی که استاندار، شهردار و فرماندار استان‌های‌ بازیکنان دیگر تیم‌ملی به استقبال آن‌ها رفتند و پاداش‌های خوبی به ورزشکاران خود اهدا کردند و وقتی آن‌ها این موضوع را تعریف می‌کردند، من واقعا ناراحت می‌شدم.

چندین و چند سال است که در سطح والیبال آسیا و جهان فعالیت می‌کنم و مدال‌های مختلف و جام‌های انفرادی بسیاری کسب کردم ولی تقدیر و تشکری از من نشده است، چه برسد که به من پاداش بدهند و این خیلی بد است و امیدوارم مسوولان به خودشان بیایند.

با این وضعیت تصمیم گرفتم اگر مسوولان استانم کاری برای من انجام ندهند، دیگر بگویم متولد تهران هستم و اصلا خوزستانی نیستم و به نظر من این خیلی بهتر است. نمی‌دانم مسوولان خوزستان چه زمانی می‌خواهند به خودشان بیایند. آیا خوزستان فقط کشتی‌گیر و وزنه‌بردار دارد؟ ما ورزش گروهی انجام می‌دهیم و کار برای پیشرفت در ورزش گروهی و بازی در المپیک، خیلی سخت است.