خانواده شهرام محمدی کارگر جان‌باخته حادثه سال گذشته پتروشیمی مارون برای دریافت بیمه و حقوق کودکان یتیم خود دست به جمع کردن امضا و طومار‌نویسی زدند.

شاید هنوز در ذهن برخی از مخاطبان اخبار این خبرگزاری خبری که نزدیک به یکسال پیش در خروجی مبنی بر انفجار در یکی از فازهای پتروشیمی مارون ماهشهر و اقدام جوان ایذه‌ای برای بستن شیر خروجی گاز باشد و خبرهایی از اینکه «شهرام محمدی جهت درمان با هواپیمای مجهز به تهران اعزام شد» و در نهایت «جوان حادثه دیدی پتروشیمی ماهشهر درگذشت...».

شاید این کلمات با این بازخوانی در ذهن بسیاری از خوانندگان تداعی شود و خاطره آن خبر زنده شود.

شاید انعکاس خبر تشییع قهرمانانه آن روز و حضور چند هزار نفری مردم و مسؤولان در آن وداع با شکوه را هم برخی در ذهن داشته باشند و حرف‌ها و وعده‌هایی که مسؤولان پتروشیمی مارون آن روز در بین مردم دادند که «کاری خواهیم کرد تا خانواده شهرام محمدی و کودکان یتیم وی تا سال‌ها احساس نیاز نکنند» و این قبیل سخنانی که آن‌روز با وجود دردها و تلخی داغ فراغ التیامی بود برای آینده‌ای پس از خاک و سنگ سرد قبر فردی که آن‌روزها از آن به عنوان یک قهرمان ملی یاد شد.

شهرام محمدی درگذشت و امروز حدود یکسال از آن‌روزها می‌گذرد، جوانی که می‌توانست پس از رخ‌دادن حادثه بنشیند و فقط انفجار را ببیند و بعد این واقعه هم منتظر تعمیر و اقدامات شرکت باشد.

این جوان ایذه‌ای وجودش را برای تعهد به کارش به آتش زد تا از آتش گرفتن بزرگ جلوگیری کند، ولی امروز نه تنها خیابان و کوچه‌ای به نامش ثبت نشد بلکه باید خاطره و خبر اقدامش را بازخوانی کنیم تا که شاید به یاد آوریم وی که بود.

شهرام محمدی با داشتن چند کودک بی‌سرپرست پای از دنیا کوتاه کرد ولی اوج بی‌عاطفگی‌ها برای وی پس از زمان مرگش آغاز شد و مسئولان پتروشیمی مارون با وجود وعده در حضور چند هزار نفر، هیچ‌یک حرف‌های خود را عملی نکردند.

این موضوع و مشکل تا جایی پیش‌رفت که حتی فرزندان و خانواده وی نه تنها برای رفاه زندگیشان کمک و حمایتی دریافت نکردند، بلکه اولیه‌ترین حقوق و بیمه خود را از دست رفته دیدند و شنیده‌ها حکایت از قطع چند ماهه حقوق و بیمه این خانواده دارد.

این مسأله تا جایی بیخ پیدا کرد که از اوایل صبح امروز خانواده وی با نوشتن طومار و جمع کردن امضا در یکی از چهارراه‌های شهر از مردم برای همکاری برای رفع این مشکل همکاری طلبیدند تا آن را به نمایندگان مجلس شورای اسلامی تحویل دهند.


حال باید دید که مسؤولان کشوری، استانی و پتروشیمی مارون در پاسخ به این اقدام چه خدماتی را انجام خواهند داد و آیا فرجی حاصل خواهد شد یا اینکه همچنان این خانواده داغدار در انتظار آینده امیدوار خواهند ماند.