ثبت شکستی دیگر در رقابتهای جودو جایزه بزرگ چین باعث شد تا ترکیب کادر فنی تیم ملی دستخوش تغییر و تحول شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، چهارعضو تیم ملی جودو تاتامی "کینگ دائو" را با شکست به پایان بردند تا تغییراتی که قبل از اعزام تیم زمزمه آن شنیده می شد با هدف تقویت کادر فنی اعمال شود.

حضور علیرضا امینی به عنوان مدیر فنی، اضافه شدن یک روانشناس و یک مربی بدنساز، اداره تیم ملی به صورت شورایی و از همه مهمتر حذف عنوان سرمربی از کنار نام "جیرو"ی ایتالیایی تمام تغییراتی  بود که از سوی تصمیم گیرندگان جودو به عنوان سیاست فدراسیون عنوان شده است.

امینی که سالها سابقه مدیریت فنی در تیم ملی را دارد و حضور او به عنوان مدیر فنی نمی تواند اتفاق جدیدی باشد. "تجاری" و شفیعی هم که به عنوان روانشناس و بدنساز مدتهاست با تیم ملی همکاری دارند. همین حالا تجاری در کنار تیم ملی در چین حضور دارد. به این ترتیب تنها حذف عنوان سرمربی از کنار نام جیرو مهمترین و اصلی ترین تغییر در کادر فنی بود.





فدراسیون جودو اردیبهشت ماه سالجاری باب مذاکره با یک مربی ایتالیایی را باز کرد و در نهایت سکان هدایت تیم ملی آن هم با اختیار تام را به "جیرو" سپرد.  مربی که 12 میلیون تومان حقوق ماهیانه دریافت می کند. اینکه بعد از گذشت هفت ماه اختیار تام از این مربی گرفته می شود، نوعی "اعتراف به اشتباه" در نحوه استخدام و بکارگیری مربی خارجی از آن تعبیر می شود.

از این مربی ایتالیایی انتظار بالایی می رفت. اینکه او بتواند جودو ایران را متحول کند. هر چند او تغییراتی در نحوه تمرینات ایجاد کرد ولی موفق نشد زنجیره شکست های جودو را پاره کند. به عنوان مثال علی معلومات که در اکثر مسابقات در همان دور اول مقابل جودوکاران مختلف شکست خورده و حذف می شد در زمان مربیگری جیرو هم موفق نشد عادت خود را ترک کند.

متاسفانه به جیرو آنقدر اختیار تام داده شد تا او به خود اجازه دهد تا مرد پر افتخار جودو ایران را به "لیموی آب رفته" تعبیر کند و هیچ مسئولی هم با این ادبیات اشتباه او برخورد نکند!
از سوی دیگر امینی به عنوان رئیس فدراسیون، مدیر فنی تیم ملی نیز خواهد بود و تیم ملی به صورت شورایی اداره خواهد شد. مشخص نیست که این نوع کادر فنی از کدام تیم ملی و رشته ورزشی الگوبرداری شده است، ولی اکنون که تیم ملی سرمربی دارد و کسی جوابگوی شکست های متوالی آن نیست، در آن زمان چه کسی مسئولیت قبول خواهد کرد؟

آیا در زمانی که تیم ملی در کوران اردوهای تمرینی و حضور در مسابقات مختلف انتخابی است جابجایی مهره ها و اعمال تغییر در کادر فنی به صلاح این تیم است یا خیر؟ ضعف مدیریت و نداشتن یک راه حل منطقی را باید دلایل از این شاخه به آن شاخه پریدن تیم ملی عنوان کرد.

نکته مهم دیگر اینکه کسب سه یا چهار سهمیه برای حضور در المپیک 2012 لندن از سوی مسئولان فدراسیون جودو پیش بینی و وعده داده شده است! سئوال مهم این است که کسب چند سهمیه با حضور مداوم در مسابقات مختلف و تکرار سریال "شکست" چه ارزشی می تواند برای جودو ایران داشته باشد؟ آیا این نوع کسب سهمیه به شکست در لندن با همان شیوه نخواهد انجامید؟ آیا مشکل جودو ایران کسب سه یا چهار سهمیه است که اکنون رسیدن به آن یک آروزی بزرگ است؟

وقتی مربیان سازنده داخلی خانه نشین شده و از هر راهی برای کنار گذاشتن آنها استفاده می شود، وقتی به پتانسیل مربیان داخلی توجهی نمی شود و سازی کوک می شود که به ناهنجار بودن صدای آن اطمینان داریم چگونه انتظار موفقیت داشته باشیم؟ تا چه زمانی می توانیم تغییر قوانین را چون چوبی بر سر شکست های خود بکوبیم؟

به نظر می رسد فدراسیون جودو راه درستی را برای موفقیت های تیم ملی انتخاب و رسیدن به آینده ای روشن انتخاب نکرده و تا ادامه این روند جز سرخوردگی اهالی این رشته المپیکی در پی نخواهد داشت.