صراخیه روستای بکری که همواره برای گردشگران جاذبه های بسیاری داشته است، این منطقه با بافت سنتی و بومی در کنار تالاب بین المللی شادگان در استان خوزستان قرار دارد.

مردمی سنتی ومهمان نواز با زندگی ساده و بی غل و غش، دور از تجملات و زرق و برق های شهری، بی ریا و آمیخته با طبیعت، در کنار تالاب شادگان زندگی می کنند.

مردم روستای صراخیه با لباس های بلند و پوشیده محلی و ویژه قوم عرب، با بلم های چوبی در روستا گردش می کنند و از حضور گردشگران تامین معیشت می کنند.

صراخیه روستای بکر کنار تالاب است که پرندگان و مرغان دریایی، با گونه های متنوعی از ماکیان و ماهیان همزیستی مسالمت آمیزی را رقم زده اند.


*صراخیه بکرترین نقطه تالاب

صراخیه نام یکی از روستای خوزستان است که در نزدیکی تالاب شادگان در بخش خنافره، دهستان ناصری، شادگان واقع شده است.

این روستا به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری خوزستان معرفی شده است، این روستا با بافتی سنتی، یکی از روستاهای قابل مطالعه در استان خوزستان است.

این روستا به لحاظ مردم شناسی از اهمیت زیادی برخورد بوده و می تواند بخشی از فرهنگ بومی منطقه را بازگو کند.

اهالی روستا عرب و به زبان عربی صحبت می کنند و رفت و آمد در این روستا و بین روستاهای اطراف همچون رفت و آمد در ونیز ایتالیا با بلم انجام شده و اهالی روستاهای صراخیه و رگبه ساکنان اصلی تالاب شادگان را تشکیل می دهند.

تالاب بین المللی شادگان به عنوان یک تالاب مهم بین المللی شناخته شده، علیرغم تنوع زیستی غنی و جاذبه های گردشگری فراوان، متاسفانه هنوز در کشور و حتی استان خوزستان ناشناخته مانده است. این تالاب با وجود نعمت و ظرفیت های بی شمارش هیچگاه توسعه و احیای قابل توجه را به خود ندیده است و تاکنون تمام برنامه های ایجاد شده برای آن در حد آرزو و رویا مانده است این در حالی است که اخیرا به علت شرایط بی نظیر تالاب حتی سرمایه گذاران خارجی نیز برای توسعه آن ابراز علاقه کرده اند.

رودخانه جراحی بزرگترین تامین کننده آب این تالاب است و بعد از آن نهر بحره که از رودخانه کارون منشعب می شود، تالاب شادگان را تغذیه می کنند. طغیان کارون و مدهای خلیج فارس و بارش های منطقه هم در تامین آب شادگان نقش دارند. تالاب شادگان باقیمانده از تالاب بسیار بزرگی است که زمانی تا هورالعظیم در مرز عراق ادامه داشته و احتمال می رود بخش دور افتاده و جدا شده ای از مجموعه تالاب های گسترده و به هم پیوسته بین النهرین باشد.

به گواه افرادی که در محیط پیرامون تالاب شادگان حضور یافته اند، این تالاب آنقدر زیبا و پر جذبه است که بیش از دو بار افرادی را به سمت خود می کشاند و به عبارتی ارزش و لذت بیش از یک بار دیدن را دارد.

* تالاب بین المللی شادگان بزرگترین تالاب ایران

تالاب شادگان یا هورالفلاحیه از معدود تالاب هایی است که در سازمان بین المللی یونسکو به ثبت جهانی رسیده است، این تالاب به وسعت 500 هکتار، از تالاب های بزرگ جهان است.

رودخانه جراحی بزرگترین تامین کننده آب این تالاب است و پس از آن، نهر بحره که از رودخانه کارون منشعب می شود، تالاب شادگان را تغذیه می کنند.

طغیان کارون و مدهای خلیج فارس و بارش های منطقه نیز در تامین آب شادگان نقش دارد، تالاب شادگان باقیمانده از تالاب بسیار بزرگی است که زمانی تا هورالعظیم در مرز عراق ادامه داشته و احتمال می رود بخش دور افتاده و جدا شده ای از مجموعه تالاب های گسترده و به هم پیوسته بین النهرین باشد.

مساحت تالاب شادگان که در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده، 400 هزار هکتار است اما اندازه گیری سال 1383 مساحت تالاب را حدود 54 هزار هکتار نشان می دهد.

این تالاب، سیستم زیست محیطی وسیع متشکل از تالاب های شیرین و شور، به علاوه خلیج جزر و مدی خور موسی و جزایر آن است.

تالاب در پائین دست حوزه رودخانه جراحی بین شهرهای شادگان، آبادان و ماهشهر در استان خوزستان قرار داشته و در سمت پائین دست، به خلیج فارس می پیوندد.

از ویژگیهای مهم و بی نظیر تالاب شادگان می توان به مقیاس بزرگ، طبیعی بودن، تنوع زیستگاهی و نقشی که در تامین معاش ساکنان محلی ایفا می کند، اشاره کرد.

سه شهر بزرگ شادگان، آبادان و ماهشهر در حاشیه این تالاب و تعدادی روستا نیز در مجاورت آن قرار دارند، همچنین دو روستا در داخل این تالاب قرار گرفته و جمعیت شهر شادگان و روستاهای اطراف از نظر تاریخی برای تامین معاش وابسته به تالاب هستند.

در این تالاب، انواع ماهیان آب شیرین و شور مانند بنی، شیرید، حمری، شانک، ماهی های پرورشی و پرندگانی چون فلامینگو، حواصیل، لک لک، غاز وحشی، اردک و گراز زیست می کند.

تنها زیستگاه و محل زاد و ولد اردک کرکری در جهان این تالاب است و پرندگانی چون گیلانشاه خالدار و اکراس آفریقایی نیز از نمونه های بسیار کمیابی است که در این منطقه یافت می شود.

تالاب بین المللی شادگان به عنوان یک تالاب مهم بین المللی شناخته شده، با وجود تنوع زیستی غنی و جاذبه های گردشگری فراوان، هنوز در کشور و حتی استان خوزستان ناشناخته مانده است.

تالاب شادگان با داشتن ظرفیت های بی شمار سرمایه گذاری، همچنان در مسیر تعالی گام بر می دارد، اگرچه سرمایه گذاران خارجی نیز برای توسعه آن ابراز علاقه کرده اند و حضور بندر شادگان محلی برای عبور و مرور تجار شده است ومردم محروم این شهرستان را به رفع محرومیت زدایی امیدوارکرده است.

* گاومیش های عظیم الجثه کنار تالاب نمادی از خشم و سکوت

کنار تالاب گونه های گومیش های بومی این شهرستان زندگی می کند و آرام خود را در گل و لای تالاب پنهان می کنند و آرام به محل نگهداری خود برمی گردند.

سر بزرگ این گاومیش ها در آب ، نگاه اخم آلود یک حیوان به نجیب است.

گاومیش ها با شیرپرچرب و مغذی که در اختیار انسان ها می گذارند، یکی از سرمایه های دامی مردم حاشیه نشین تالاب محصوب می شوند.

* محلی برای بازی های محلی شهرستان شادگان

بازی های محلی در اغلب شهرستان ها فراموش شده است و کمتر نامی از آن برده می شود، بزرگتر ها کمتر وقت برای بازی دارند و کوچکتر ها علاقه ای به بازی های بزرگتر ها نشان نمی دهند.

بیشتر بازی ها در دنیای صنعتی و مدرن امروزی گم شده است و یا رنگ و جلوه ای تازه یافته است که با اصل و ریشه ما فاصله دارد.

بازی های پرهیاهو ونشاط آور محلی که با جمعیت های بالا و شور و هیجانات خاص انجام می شد، جای خود را به سکوت محض گوشه اتاق کنار سیستم کامپیوتر داده است.

با گسترش شهر نشینی بازی های محلی به کنار گذاشته شده است و محیط شهری فضایی را برای بازی های محلی تعریف نکرده است.

چنانچه متولیان فرهنگ و ورزش اقداماتی جهت برگزاری مسابقات ورزشی و جشنواره های بازی های بومی نداشته باشند، این بازی ها به دست فراموشی سپرده می شود.

این بازی ها که کم کم در حال فراموشی است در جشنواره های بومی اصولا به آن پرداخته می شود و جشنواره ها و فستیوال ها فرصت مناسبی برای بیان و معرفی این بازی هاست.

مسئولان فرهنگی شهرستان شادگان سعی در زنده نگه داشتن بازی های بومی این شهرستان دارند و همه ساله جشنواره های بازی های بومی و محلی را برگزار می کنند.

یکی از مکان های برگزاری این جشنواره، محوطه بزرگ زمین خاکی با درختان نخل اطرافی که احاطه شده است.

به محدوده ای با جمعیتی که برای بازی های محلی یا به قول امروزی ها بازی های گذشته، آمده اند.

مردان بزرگ کنار بچه های نسل جدید، به جای تبلت و ایکس باکس، بازی طناب کشی و اسب سواری می کنند. صدای هیاهوی شادی و خنده فضای خشک و خاکی بین درختان نخل را زینت بخشیده است.

از سکوت بازی های خشن کامپیوتری به بازی های گروهی روی آوردن، خنده و شادی را به جمع آنها برگرداننده است.