حدود یک دهه از آب‌گیری سد کارون سه در این شهرستان می‌گذرد، یک دهه‌ای که در خیال باور مردمان این دیار اوج شکوفایی توسط سدسازان را در منطقه رقم خواهد زد.

باورهای دیروز و امروز به ثانیه‌هایی منتهی شد که دست اجل خانواده‌های زیادی را به‌کام خود کشاند، دستی از اعماق هزاران میلیون و میلیارد متر مکعب آب برای فنا شدن چندین خانواده و داغی ابدی بر دل مردمان سرزمین آب‌های بی‌حاصل و راهی که زیر آب رفت.

امروز با وجود یک دهه از زیر آب رفتن جاده‌های سرزمین کارون، دشت بلوط‌ها و خاک هزاران ساله، وداع همیشگی با قبرستان‌ها و گورستان‌ شیرهای سنگی، زیر آب رفتن یک تمدن، تنها بوق ممتد یک بارج است که خواب را از چشم خفتگان زیر سیل عظیم آب کارون می‌رباید.

شاید غرق شدن 12 نفر از اهالی منطقه غریبی‌ها و شیوند هنوز هم در خاطر مردمان این دیار باشد، حادثه‌ای که چند کودک و زن را به ته دریاچه‌ای عمیق کشاند، دریاچه‌ای که بود و نبودش در منطقه نه تنها سودی نداشت، بلکه هم راه را گرفت، هم جان گرفت، هم شاید دلایلی برای کم شدن بارش‌های چندین روزه منطقه به یک روز بارش پراکنده بوده است.

شاید اگر مسافری در شهرستان ایذه ساعاتی از شبانه‌روز به شیرآب مراجعه کند سئوالات زیادی را در ذهن خود ببیند، هزاران میلیون متر مکعب آب و قطعی متداول آب در شبانه‌روز؟

تنها پاسخی که برای این سئوالات می‌توان داد وصل بودن آب لوله‌های این شهر دو ساعتی از صبح و عصر است و هیچ خانه‌ای را در این دیار بدون منبع ذخیره آب نمی‌بینید.

با توجه به وجود ظرفیت‌های بی‌انتهای آبی، وجود کوهستان‌های برف‌گیر مرتفع، جنگل‌های گردو و بلوط و آب‌های آرام در این منطقه، هنوز هم نبود توجه به این منطقه برای تبدیل شدن به یک منطقه گمشده جز حلقه‌های گم شده و کلیدهای حل معمای مردمان بالادست و پایین‌دست سد است.

سد کارون 3 ایذه

پل‌های دوقوسی سد کارون 3 ایذه

بلوط‌های شاهد/پشت دیواره سد

ریگستان کارون/سمفونی خشک در رود بزرگ

تانکرهای منتظر دریافت آب از تانکر سیار!

*وزارت نیرو حتی فرصت یادآوری خاطره‌ها را از ما گرفت

در پی بازدید شهریور سال گذشته وزیر نیرو به منطقه دهدز به بهانه غرق شدن چند نفر از هم‌وطنان بی‌گناه‌مان در دریاچه سد کارون سه عده‌ای از فارغ‌الاتحصیلان رشته‌های مهندسی آب و برق و رشته‌های تخصصی سد و نیروگاه در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد درخواست استخدام از وزیر نیرو در سدهای کارون سه و چهار را داشتند.

در این بین وزیر نیرو نیز قول داد که به درخواست این فارغ‌الاتحصیلان در شرایطی که نیروهای غیربومی در این پروژه‌های بزرگ مشغولند، رسیدگی خواهد کرد.

با این وجود نزدیک دو سال از وعده وزیر می‌گذرد، اما دریغ از اینکه یک نفر از ده‌ها متخصص بومی که از آقای وزیر درخواست کرده بودند در جایی از این دو سد و نیروگاه مشغول شوند.

اما در این بین حرف‌هایی برخاسته از دل‌های رنجیده ساکنین تشنه و بیکار دریاچه به میان می‌آید که هرچند تلخ و دراماتیک است ولی به‌دلیل صداقت و صراحت در گفتار برای چندبار بازخوانی نیز حوصله این را سر نمی‌برد.

چیت‌چیان درخواست‌مان را در هلی‌کوپتر تحویل گرفت

یکی از اهالی شهرستان ایذه در این زمینه با بیان اینکه جای تاسف است که قول و وعده‌هایی که وزارت نیرو به ما داد هیچ‌گاه عملی نشد اظهار کرد: وزارت نیرویی‌ها بدانند ما رسالت‌مان را انجام دادیم، درس خواندیم تا به مملکت‌مان خدمت کنیم اما نه تنها فرصتی برای‌مان ایجاد نکردید، بلکه فرصت زندگی در منطقه خودمان را هم از ما گرفتند! چرا آمدند در منطقه قول دادند، همه چیز را دیدند و به‌قول خودشان متاسف شدند، گفتیم دوست داریم در محاصره این سدها برای اینکه نزد پدر و مادر پیرمان باشیم همین‌جا کار کنیم، خدمت کنیم، چیت‌چیان درخواست‌مان را در هلی‌کوپتر تحویل گرفت اما هیچ‌کدام از معاونان وی و شرکت آب و نیرو برای دستور شما اقدامی نکرده و تره‌ای خورد نکردند!

اما... آقایان وزارت ما خوب می‌دانیم گاهی برای دیدن یکی از مدیران عامل شرکت‌های وابسته به وزارتخانه شما باید از هفت خان رستم و چند منشی عبور کنیم، اما شما به‌راحتی از سر همه دار و ندار ما گذشتید زمین‌های‌مان را به قیمت 700 ریال گرفتید!

براستی که کشاورزی، شغل، پیشینه، نمادهای فرهنگی، گورستان‌ها، مکان‌های مقدس و خاطرات چند هزار ساله یک قوم را گرفتند و برای سربلندی مملکت خم به ابرو نیاوردند.

اما وزیر نیرو بداند این افراد از جمله ده‌ها مهندس و متخصص این منطقه هستند که با طی کردن مدارج کارشناسی و کارشناسی ارشد مرتبط با پروژه‌ها و منابع بزرگ در آمدی ملی، با امید استخدام در مجموعه‌های کارون سه و چهار و نه شرکت آب و نیرو عمر و جوانی خود را صرف کردند و حال که پس از پایان تحصیلات خود به منطقه برگشته‌اند، چیزی جز هجوم سنگین میلیاردها متر مکعب آب و میلیون‌ها تن بتن و سیمان سدهای کارون سه و چهار بر سینه خود و همه‌ دار و ندارشان حس نمی‌کنند.

شاید حالا این‌روزها اگر بغض پدران و مادران نبود اگر غرور به تاراج رفته‌شان در راه‌روهای برج‌های شیشه‌ای الهیه و ساختمان‌های شرکت آب و نیرو نبود، هیچ‌گاه بار دیگر برای این موضوع سخن به زبان نمی‌آوردیم.

و در پایان باید گفت هر چند می‌دانیم مثل همیشه همه نامه‌ها و درخواست‌هایی که وظیفه شما و مجموعه‌تان بوده و رسیدگی نکردید، هم چنان تکرار خواهد شد و ما همچنان دوره می‌کنیم روزها و شب‌هایی که فرقی ندارند و برای شما با درجاتی که کسب می‌کنید برای انجام ندادن کارهایتان فرق دارد.