به همه بگویید،حال همه ی ما خوب است

روزنامه نگاری بعنوان یکی از معتبرترین اطلاع رسانیهای جمعی ،که قدمتی 400 ساله دارد و هر روز در حال گسترش و شکل دادن بیشتر افکار عمومی و همچنین جذب مخاطبین خاص خود در این عرصه ی جهانی محسوب می شود  توانسته است جایگاه ویژه ای را در بین مخاطبان خویش باز نماید.

 سهم جامعه فرهنگی ما از این بین 175 سال از چهار قرنی است که کشورمان به حیات مطبوعاتی خود هدیه کرده. با وجود ورود وسایل ارتباط جمعی جدید در عصر رسانه و دیجیتال (ارتباطات) متاسفانه هنوز بدرستی نتوانسته ایم در تربیت نیروی متخصص درست عمل کرده و مراحل اولیه تجربی خود را طی می کنیم و نه علمی آن را. از طرفی مشکلات مالی خبرنگاران و روزنامه نگاران در عرصه مطبوعات و خبر، و همچنین استفاده نکردن از افراد توانمند که تحصیلات آکادمیک در این ارتباط دارند و سوء استفاده بعضی مسئولین امر به جهت مطرح کردن خود،خبرنگاران را مجبور به گفتن مطالبی جدا از آن حقایق می نمایند که وجود ندارند، اما این عزیزان نمی دانند که خبرنگار به آنچه که می نویسد،سوگند یاد کرده و برای امرار معاش خانواده اش خود را فدای به به و چه چه مسئولین امر نمی کند و اجازه نخواهد داد تا آن را پله ای برای بالارفتن اندیشه ها و عقاید به ظاهر درست خود کنند.جناب سردبیر لطفا به مردم بگویید حال همه ما خوب است. متاسفانه شرایط نوشتن در کشور به گونه ای شده که اگر کسی بخواهد مطلبی بنویسد و عموم مردم آن مطلب و نقد را قبول داشته باشند،باید برای انتشار مطلبش باید جوابگوی عقاید خود شود.

تا انتخابات چیزی نمانده است،صدای پای آب می آید،گروهها و طیف های مختلف در حال بررسی و معرفی کاندیدهای احتمالی خود می باشند. دکتر .... مهندس .... و ... اینها مسائلیست که ما این روزها در گوشه و کنار این کلان شهرها می شنویم : فلانی راستیه ،    نه نه نه اشتباه نکن چپیه، نه بابا اون که تایید صلاحیت نمیشه و هزاران هزار حرفهای تازه دیگر، باید گفت : چپ از راست بوجود می آید و بالعکس و در نبود هر یک از این دو اسم، دیگری معنا پیدا نخواهد کرد چرا که : بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند...

 آقایان بدانند که کاندید شدن و تفکر انتخاباتی داشتن آنان جز با همدلی و هم صدا بودن با این مردم امکان پذیر نخواهد بود و پا گذاشتن به این عرصه کار هر کسی نیست. پشت هر خبر خروجی در روزنامه تحلیل و تفسیر و نقدی نهفته است که باید بدرستی و کنترل شده صورت بگیرد واز طرفی مطالب تخصصی و منتقدانه ما که طیف عوام و رادیکال را تغذیه می کند در بین جامعه روشنفکرپسند جایگاه بهتری دارد، هر چند بی مهری بعضی مسئولین نسبت به تشویق و تقدیر خبرنگاران نوشتاری در کل کشور بدرستی انجام نشد و در بعضی جاها در حد یک استکان و زیراستکان باقی ماند اما جامعه فرهنگی قلم بدلیل مشکلات مالی، به کسی اجازه نخواهد داد تا از خبرنگاران به جهت تخریب دیگری استفاده نمایند و آنان را به بیراهه بکشانند. اگر قرار باشد خبرنگاری فقط متملق و مجیزگویی مسئولین باشد و بجز خوبی آنان و خدای ناکرده غیرواقعگویی بسنده کند و تصدیق گوی حرفهای آنان باشد، آنوقت می شود گفت برای رضای مسئولین، نه برای رضا خدا و مردم سخن گفته است. به قول آلبرکامو : نوشتن، عرق ریزی روح انسان است.پس باید نوشت. راستی، نامه ام باید کوتاه باشد، ساده باشد، بی حرفی از ابهام و آینه،از نو برایت می نویسم، به همه بگویید، حال همه ی ما خوب است.