در چند روز گذشته کم از حوادث جاده‌ای و کشته و زخمی شدن هموطنان و هم استانی‌های خوزستانی در محور پر خطر و پرحادثه شهرستان ایذه سخن به میان نیامده است.

جاده‌ای که در سایه کم توجهی‌های گذشته، امروز به‌عنوان جاده مرگ کام تلخ می‌کند و تعداد زیادی از مردم این شهرستان را برای سال‌ها در سوگ عزیزان و بستگان خود می‌نشاند.

شاید میزان کشته و زخمی شدن هموطنان‌مان در هفته‌های گذشته تنها به‌عنوان یک آمار از حوادث مختلف در دفتر متولیان جاده و خدمت به مسافران ثبت شود؛  اما هیچ‌گاه از توسعه و ساخت آزاد راه در این محور سخن و عمل جدی نیامد، محوری که در سکوت بدون تدبیر و پر از تردید مسئولان کشوری راه، جان می‌گیرد.

شاید کشته و زخمی شدن پنج نفر از شهروندان ایذه‌ای در نقطه حادثه خیز محور هفتکل هنوز از صفحات نخست خبرگزاری‌ها و سایت‌های گوناگون به مطالب آرشیوی منتقل نشده بود که تصادف اعضای یک خانواده چهار نفره که منجر به فوت پدر و مادر و مجروحیت شدید دو فرزند خردسال آنها نیز در خروجی اخبار قرار گرفت... مرگی که بوی آینده‌ای نامعلوم برای کودکان بازمانده از این حادثه شوم دارد.

مرگ نوجوانی در فقدان پدر که تنها نان‌آور خانواده خود بود نیز از ناملایمات روزهای اخیر جاده‌ای است.

هر چند که اشتباهات انکارناپذیر برخی از رانندگان در این محور را نمی‌توان چشمپوشی کرد، اما گمان داشتن یک جاده استاندارد و چندبانده، دارای شرایط ایمنی نمی‌تواند برای آرزوها و افکار مردم استان خوزستان و شهرستان ایذه ناممکن و غیر قابل حصول باشد.

با وجود تلاش‌های صورت گرفته توسط راه و شهرسازی استان خوزستان در دو سال اخیر در این محور، تنها توجه این مسئولان که بسیاری از عزیزان و بستگان خود را در این جاده از دست داده‌اند نمی‌تواند گره‌گشای مشکلات بسیار زیاد مردمان این دیار باشد و این معضل نیازمند توجه مسئولان کشوری متولی باشد.

هیچ‌کسی مخالف ایمن‌سازی جاده‌های سراسر کشور عزیزمان نبوده و نیست، ولی توجه به جاده‌ای که نه تنها استفاده سفرهای بین استانی از خوزستان به استان‌های مرکزی را در خود دارد، بلکه یکی از راه‌های اقتصادی و ترانزیتی کشور نیز به‌حساب می‌آید می‌تواند زمینه افزایش امنیت جاده‌ای را فراهم کند.