امام صادق(ع) می فرمایند: زيارت حسين عليه السّلام برابر است با صد حج مبرور (يعنى پاكيزه از گناهان و آلودگيها) و صد عمره پذيرفته شده.
امام حسين (ع) در روز شنبه دهم محرم سال شصت و يك از هجرت پس از نماز ظهر شهيد گشت در حالى كه مظلوم و تشنه كام و شكيبا بود و براى پاداشجوئى از خدا اقدام به چنين كارى كرد.
عمر شريفش در آن روز پنجاه و هشت سال بود كه هفت سال آن با جدش رسول خدا (ص) بود، و سى و هفت سال با پدرش على عليه السّلام و چهل و هفت سال با برادرش حسن عليه السّلام و دوران خلافت او پس از برادرش يازده سال بود، و آن حضرت با حنا و رنگ محاسن خود را خضاب ميكرد، و روزى كه بشهادت رسيد خضاب از دو گونه اش جدا شده بود (يعنى در اثر طولانى شدن زمان خضاب مقدارى از بن موهاى حضرت سفيد بود).
و روايات بسيارى در فضيلت زيارت آن حضرت عليه السّلام بلكه واجب بودن آن رسيده است، از جمله:
۱- از امام صادق عليه السّلام حديث شده كه فرمود: زيارت حسين بن على عليهما السّلام واجب است بر هر كه اقرار به امامت حسين عليه السّلام از جانب خداى عز و جل دارد.
۲- و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: زيارت حسين عليه السّلام برابر است با صد حج مبرور (يعنى پاكيزه از گناهان و آلودگيها) و صد عمره پذيرفته شده.
۳- و رسول خدا (ص) فرمود: هر كس حسين را پس از مرگش زيارت كند بهشت از براى اوست، و اخبار در اين باره بسيار است .
پی نوشت:ارشاد-ترجمه رسولى محلاتى، ج۲، ص:136.