وصیت نامه شهدا، ارزشمندترین یادگاری است که از آنان به جای مانده است و در هیبت ارزش و اعتبارش همین بس که حضرت امام خمینی (ره) فرمودند : «این وصیت نامه‌هایی که این عزیزان می‌نویسند مطالعه کنید.
روزگاری رهبر کبیر انقلاب اسلامی(ره) در مورد وصیت نامه شهدا می‌فرمود: «این وصیتنامههایى که این عزیزان می‌نویسند مطالعه کنید. 50 سال عبادت کردید، و خدا قبول کند، یک روز هم یکى از این وصیت‌نامه ها را بگیرید و مطالعه کنید و تفکر کنید.» چند سال پیش بود که رهبر معظم انقلاب هم در یکی از دیدارهای رسمی‌شان به خواندن وصایای شهدا توصیه داشتند.
ایشان در این زمینه فرمودند: «این وصیت‌نامه‌هایی که امام می‌فرمودند بخوانید، من به این توصیه ایشان خیلی عمل کرده‌ام. هرچه از وصیت‌نامه‌های همین بچه‌ها به دستم رسیده - یک فتوکپی، یک جزوه - غالباً من اینها را خوانده‌ام؛ چیزهای عجیبی است. ماها واقعاً از این وصیتنامهها درس می‌گیریم. این‌جا معلوم می‌شود که درس و علم و علم الهی، بیش از آنچه که به ظواهر و قالب‌های رسمی وابسته باشد، به « حکمت معنوی» - که ناشی از نورانیت الهی است - وابسته است. آن جوان خطش هم به زور خوانده می‌شود، اما هر کلمه‌اش برای من و امثال من، یک درس راهگشاست و من خودم خیلی استفاده کرده‌ام...وقتی معنویت هست، دلها مجذوب آن می‌شود. وقتی دلها مجذوب شد، نیروها به دنبال دلها و اراده‌ها حرکت می‌کند. وقتی این‌طور شد، بزرگ‌ترین قدرت‌ها نمی‌توانند یک ملت را شکست بدهند. برادران! این واقعیت در ایران اتفاق افتاد؛ بزرگ‌ترین قدرت‌های دنیا نتوانستند ایران را شکست بدهند.» اعجازهای نهفته در کلام این مردان خدا گنجینه‌ای از حکمت آن‌هاست که میدان جهاد در راه خدا به آن دست یافتند. مرور خطوط این وصایا ضروری است.
چهل سال پیش از امروز ما گفت
در این باره گاهی برخی از این وصیت نامه‌ها ، آدم را زیر و رو می‌کند، متحول می‌کند. شهدا این وصیت‌ها را برای راهنمایی و هدایت ما به یادگار گذاشتند و از راهی طی شده برایمان قلم زدند.
این بخشی از وصیت شهید علیرضاخراط نژاد است که دغدغه‌هایی از آینده دارد؛ انگار به دلش برات شده است که ما آن راهی را که باید برویم، نخواهیم رفت و از خدا می‌خواهد که در آینده دوباره او را برای شهید شدن برگرداند.
خدایا! میدانی که چه می‌کشیم ، پنداری که چون شمع ذوب می‌شویم، ما از مردن نمی‌هراسیم،اما می‌ترسیم بعد از ما ایمان را سر ببرند و اگر سوزیم هم که روشنایی می رود و جای خود را دوباره به شب می‌سپارد. پس چه باید کرد؟ از یک سو باید بمانیم تا شهید آینده شویم و از دیگرسو باید شهید شویم تا آینده بماند، هم باید امروزشهید شویم تا فردا بماند و هم باید بمانیم تافرداشهید نشود. عجب دردی! چه می‌شد امروز شهید می‌شدیم و فردا زنده می‌شدیم تا دوباره شهید شویم.آری همه یاران سوی مرگ رفتند در حالی که نگران فردا بودند.
در وصیت نامه عجیب و تکان دهنده علیرضا نکات مهمی هست. ببینید: چهل سال پیش از امروز ما گفت:
و همچنین اینجایی که به مسئولین توصیه‌هایی می‌کند، توصیه‌هایی که دقیقاً مشکل برخی از مسئولین امروز است و برای مسئولین خط و نشان‌هایی می‌کشد که دقیقاً موضوع فراموش شده ی مسئولین امروز است:
من از مسئولین شهرمان(دزفول) می‌خواهم که طبق قوانین قرآن با مردم رفتار کنند و به نیّتی دیگر دست به اموال بیت المال نزنند.تبعیض بین مردم قائل نشوند و بدانند که هر چه دارند از این خون‌ها دارند ، خون‌هایی که در راه خدا ریخته شده ، خون‌هایی که با آن باید اسلام در سرتاسر جهان سرافراز باشد.وبدانند که هر خیانتی به این مملکت کنند در آخر باید جوابگو باشند. خوب مواظب خودتان باشید.
کاش
بیشتر سراغ این وصیت نامه ها برویم. امام عزیزمان فرمود: « پنجاه سال
عبادت کردید و خدا قبول کند، یک روز هم یکی از این وصیتنامهها را بگیرید و
مطالعه کنید و تفکر کنید. » و یقیناً اسراری در این وصایا هست که امام
مطالعه ی این آسمانی نوشته ها را در کنار پنجاه سال عبادت می آورد.
در ادامه تصاویری از شهید علیرضا خراط را مشاهده میکنید:
به گزارش تسنیم، شهید علیرضا خراط نژاد ، متولد 1342 ، در مورخ 26 اسفندماه 1363 در عملیات بدر و در منطقه شرق دجله به شهادت رسید. مزار مطهر این شهید والامقام در گلزار شهدای شهیدآباد دزفول زیارتگاه عاشقان است.
گزارش از علی موجودی
