صغری بُساک امروز در نشست خبری کتاب «حوض خون» که در محل حوزه هنری انقلاب اسلامی خوزستان برگزار شد، گفت: شستن پتو و لباس‌های رزمندگان و شهدای جنگ ابتدا به صورت خودجوش در خانه‌های شخصی زنان داوطلب انجام می‌شد و بعد به درخواست همین زنان داوطلب، این فعالیت گسترده‌تر شد و تا سال ۱۳۶۰ به صورت دسته جمعی در بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک فعالیت می‌کردند.
این روایتگر دفاع مقدس در هشت سال مقاومت اندیمشک افزود: گرمای هوا و نبود فضای مناسب باعث احداث رخت شور خانه اختصاصی در سال ۱۳۶۲ در همان بیمارستان شد.
وی با اشاره به اینکه بیمارستان شهید کلانتری یک بیمارستان معمولی نیست، بیان کرد: فرماندهان و سربازان زیادی از جبهه به این بیمارستان منتقل می‌شدند و حتی در یک بمب باران، دیوار یکی از اتاق عمل‌ها تخریب شد اما پزشکان تجهیزات را به اتاق دیگری منتقل کردند و به جراحی‌های رزمندگان ادامه می‌دادند.
