لوله سازی خوزستان در اوایل دهه ۵۰ شمسی تاسیس و کار تولید لوله‌ها و اتصالات چدنی به منظور استفاده در طرح‌های مختلف از جمله آبرسانی و انتقال نفت را آغاز کرد.

کشور ایران با سرزمینی پهناور دارای بزرگترین ذخایر نفت و گاز دنیا است و توسعه اقتصادی بسیاری از کشور‌های پیشرفته کنونی با استفاده از سوخت‌های فسیلی و سوزاندن آن‌ها میسر شد و همچنان نیز دنیا به این مواد خام به شدت نیازمند است؛ از جمله هندوستان و چین که ۲ کشور در حال توسعه واقع در قاره آسیا هستند.

به دلیل همین اهمیت نفت و گاز در توسعه کشور‌ها و لزوم فروش آن، شرکت‌های لوله سازی اهمیت بسزایی پیدا می‌کند؛ به خصوص در دهه‌های پیشین و درست زمانی که مغرب زمین با استفاده از نفت ارزان غرب آسیا در حال رشد و توسعه اقتصادی بود و مردمش غرق در ثروت و مکنت ناشی از کشف سوخت فسیلی بودند، اهمیت طلای سیاه افزایش یافته و به پیروی از آن ایجاد کارخانجات لوله سازی برای انتقال این ماده نیز لازم می‌شود.

بسیاری از کارخانجات در ایران درست در زمانی تاسیس و راه اندازی شدند که اهمیت نفت و گاز در اقتصاد جهانی به شدت اهمیت یافت که از جمله آن‌ها شرکت «لوله سازی خوزستان» است، اما این کارخانه در سال ۱۳۸۱ به منظور توسعه خصوصی سازی در کشور به بخش خصوصی واگذار و همین مسئله موجب وارد شدن آن به گردابی از مشکلات شد که تاکنون نیز لاینحل باقی مانده اند.
حقوق معوقه کارگران در شرکت لوله سازی خوزستان

گرچه بخش خصوصی با توجه به ظرفیت‌های خود می‌تواند در برهه‌های حساس از جمله تحریم، با ارتباطات مویرگی، نقش مهمی را ایفا کند، اما طی سال‌های اخیر و علی رغم اعتماد دولت به این بخش، آن‌ها منافع شخصی را بر منافع ملی ترجیح داده و تلاش اندکی برای مقاومت در برابر تحریم‌ها و فشار‌های اقتصادی همه جانبه غرب علیه ایران داشته اند.

هر چند در نمونه‌های فراوان مشاهده شده است که بخش‌های خصوصی با ارتباطات خود توانستند زمینه را برای افزایش صادرات در شرایط تحریم فراهم آورند، اما بخش خصوصی ناکارآمد طی چند سال اخیر و با افزایش فشار‌های همه جانبه تاب مقاومت را از دست داده و نتیجه آن نیز توقف تلاش برای یافتن بازار‌های جدید، کاهش تولید و در نتیجه کارگران بیکار و بدون دستمزد شده است.

سپردن شرکت لوله سازی خوزستان به بخش خصوصی ناکار آمد حالا نه تنها باعث توقف تولید در این کارخانه شده است، بلکه اعتراضات کارگری را به دنبال داشته؛ کارگرانی که بیش از یک سال است حقوق خود را دریافت نکرده و علی رغم توقف تولید در این کارخانه خواستار بازگرداندن چرخه تولید به این محل اقتصادی هستند.
فراز و فرود تولید در کارخانه لوله سازی خوزستان

مشکلات در شرکت لوله سازی خوزستان از دهه ۸۰ آغاز شد و در سال ۱۳۸۸ نیز پس از سال‌ها کشمکش کارگران و کارفرما و تعطیلی کارخانه، سرانجام خبر‌های خوشی مبنی بر آغاز دوباره تولید در این کارخانه به گوش رسید، گرچه این خوشی دوام زیادی نیافت و مدتی بعد دوباره ماجرای ضرب المثل «همان آش و همان کاسه» شد؛ حقوق کارگران پرداخت نشد و کار تولید در کارخانه متوقف شد.

اگرچه در سال ۱۳۹۲ نیز کارگران همکاری خود را با سرمایه گذار جدید آغاز کردند و او نیز وعده داد، حقوق معوقه کارگران و عیدی‌ها را پرداخت نماید، اما نه تنها حقوق و عیدی عقب افتاده واریز نشد، بلکه ماجرای تاخیر در پرداخت حقوق‌ها نیز مجددا تکرار شد و به گفته نماینده کارگران این شرکت، از شهریور پارسال تاکنون به جز اندک مبلغی با عنوان عیدی، هیچ اعتبار دیگری برای آن‌ها واریز نشده است.

عده‌ای از کارگران به عنوان آشوبگر معرفی شدند!

به گفته فرشاد پورسعید، نماینده کارگران شرکت لوله سازی خوزستان از اردیبهشت ماه پارسال تاکنون نیز مدیریت جدید به بهانه رسیدگی به امور جاری، کارخانه را تعطیل، از ورود کارگران جلوگیری و حتی برخی از افراد که برای درخواست حقوق به شرکت مراجعه کرده بودند را به عنوان آشوبگر به مراجع قضایی معرفی کرده است.

لزوم نوسازی تجهیزات کارخانه لوله سازی خوزستان

در این میان فروش قطعات این کارخانه نیز به موضوعی بحث برانگیز تبدیل شد، سید نوراله حسن زاده، مدیرکل صنعت معدن و تجارت خوزستان پیشتر با سالمند خواندن شرکت لوله سازی خوزستان گفته بود: علی رغم آنکه تلاش‌های زیادی برای رفع مشکلات این کارخانه شده است، اما مشکلات داخلی فراتر از آن است که کارخانه به حالت سابق برگرد، ضمن آنکه این کارخانه روزگاری یکی از بهترین برند‌ها در تولیدات خود بوده، اما حالا رقبای جدید در بازار پیدا شده اند و تجهیزات این محل نیز عمر مفید خود را از دست داده است.

علی رغم تلاش‌های مکرر و ارسال سوال‌های مربوط به مشکلات این کارخانه برای سازمان صنعت، معدن و تجارت استان خوزستان، اما هیچ پاسخی از سوی این نهاد دولتی برای رسیدگی به مسائل کارگری و کارخانه لوله سازی خوزستان دریافت نشد.

کم کاری بخش خصوصی در بازگرداندن آهنگ تولید به کارخانه

سیدشریف حسینی، عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی نیز در این خصوص با تاکید بر مشکلات داخلی در کارخانه لوله سازی خوزستان، گفت: هر آنچه که آن‌ها خواسته بودند ما عمل کردیم، اما پس از گذشت ۲ سال هم چنان نیز به تعهدات خود برای پرداخت حقوق کارگران و بازنشستگان عمل نکرده اند.

بر اساس گفته‌های مسئولان این کارخانه، شرکت بدهی‌های سنگینی دارد و به همین دلیل نیز نمی‌تواند از تسهیلات بانکی استفاده کند و به دلیل واگذاری آن به بخش خصوصی نیز امکان بهره برداری از کمک‌های دولتی را ندارد، اما حالا لازم است تا همه نهاد‌های دولتی و غیر دولتی برای پابرجا ماندن این شرکت کهن وارد میدان شوند.

از سویی ده‌ها کارگر معترض و بیکار با حقوق‌های نگرفته وجود دارند و در سوی دیگر نابودی تولید داخل در سال جهش تولید! گرچه فشار‌های گسترده‌ای به اقتصاد کشور طی سال‌های اخیر وارد شده است، اما مقاومت نکردن در مقابل «کارزار فشار حداکثری» و کم کاری بخش خصوصی برای یافتن بازار‌های جدید، دور نزدن تحریم‌ها و نوسازی نکردن تجهیزات صرفا دمیدن در این آتش و کوچک‌تر شدن اقتصاد ایران است.

گزارش از ساسان ناصری زاده