شنیدن نام شهر شادگان ما را به یاد تالاب بین‌المللی شادگان، بندر و مرز آبی، شیلات، نیشکر، صنایع فولاد و چاه‌های نفت می‌اندازد؛ ظرفیت‌های اقتصادی متعددی که داشتن هر کدام از آنها می‌تواند عامل رشد و آبادی هر منطقه‌ای باشد، اما زمانی که وارد این شهر شدیم ظاهر آن را متفاوت با تصورات خود دیدیم و پس از گفت‌وگو با شهروندان شادگان با مشکلات زیرساختی، اقتصادی و اجتماعی بیشتری آشنا شدیم.
مشکلاتی همچون نقص جدی در زیرساخت‌هایی همچون فاضلاب شهری، آسفالت و نبود فضای سبز و تفریحی و همچنین نبود خدمات شهری مناسبی که عامل مهاجرت بسیاری از مردم و نخبگان این شهر به دیگر مناطق کشور شده است.
همچنین از دیگر مشکلات شادگان می‌توان به ضعف و عدم ثبات مدیریت شهری (تعداد بالای سرپرستی) سوء‌مدیریت مسئولان و حتی عدم زندگی برخی مدیران در خود شهر شادگان، دخالت چهره‌های سیاسی و نمایندگان در عزل و نصب‌ها، ناامنی و سرقت اشاره کرد که البته در کنار تعدادی دیگر از مسئولان دلسوز قرار داشتند.
برخی دیگر از مشکلات این شهر شامل عدم آنتن‌دهی تلویزیون دیجیتال که باعث روی آوردن بعضی از مردم به استفاده از ماهواره شده، کمبود و عدم تجهیز مدارس خصوصا در روستاها که عامل ترک تحصیل دختران شده و بیکاری جوانان است.
یک مطالبه جدی دیگر مردم شادگان معرفی امام جمعه برای این شهر بود چرا که در 4 ماه اخیر شادگان فاقد امام جمعه بوده است.
گزارش از محمدامین غفاری
