او با اشاره به شکایت والدین مبنی بر اینکه که فرزند آن‌ها از ارتباط برقرار کردن با بزرگسالان و یا حتی با همسن و سالان خودداری کرده و همیشه وابسته هستند، افزود: خجالتی بودن کودک یک امر طبیعی است، یعنی بچه‌ها تا حدی خجالتی هستند و با افزایش سن بهتر می‌شوند.
عمادعلی اظهار داشت: البته نکته مهمی که باید به آن توجه شود این است که نباید از همان ابتدا به کودک برچسب خجالتی بودن زد، چراکه او داشتن این ویژگی را تلقین کرده و خود را به عنوان خجالتی می‌شناسد، ضمن اینکه همیشه برچسب خجالتی بودن همراه کودک می‌ماند و باعث می‌شود که همه جا خودش را با خصلت نشان دهد.
کارشناس ارشد روانشناسی کودک بیان کرد: در برخی موارد بچه‌ها این رفتار را انتخاب می‌کنند، در چنین مواقعی نباید به این رفتار آن‌ها توجه کرد تا از تکرار آن جلوگیری شود، اما والدین می‌توانند حواس او را با سرگرم کردن به انجام کاری پرت کنند، همچنین نباید در جمع به خجالتی بودن او اشاره شود، چراکه به خاطر جلب توجه کردن این کار را دوباره تکرار خواهد کرد.
راهکار‌هایی برای رفع خجالی بودن کودکان
درمانگر کودک ادامه داد: والدین نباید خجالتی بودن کودک را خیلی مهم جلوه دهند، به این معنا که خودشان را به خاطر رفتار او نگران کنند، چون باعث می‌شود که کودک هم فکر کند مشکل بزرگی و غیرقابل حل دارد و از رفع آن ناتوان است، اما یکی از راهکار‌های موثر در کاهش چنین ویژگی رفتار این است که قبل از خارج شدن از منزل و حضور در اجتماع از جمله؛ عروسی، مهمانی و... برای او توضیح دهید که قرار است او را کجا ببرید و با چه افرادی روبرو خواهد شد تا از قبل آمادگی پیدا کند و برخورد راحت تری با اطرافیان داشته باشد.
عمادعلی در ادامه گفت: بچه‌ها وقتی وارد محیطی می‌شوند، به دلیل اینکه همه حواس‌ها به طرف او برمی گردد و هر کس حرفی با او می‌زند و از قدرت ادراک همه برخورد‌ها ناتوان است، سکوت می‌کند، در این شرایط اطرافیان، او را خجالتی خطاب می‌کنند، پس بهترین راه این است که قبل از از رفتن به محیط جدید ذهن کودک را آماده کنید تا بهتر بتواند با محیط و افراد حاضر در آن کنار بیاید و ارتباط بهتری برقرار کند.
او درخصوص آماده کردن بچه‌ها قبل از رفتن به مدرسه و جلوگیری از بروز مشکلات در این زمینه اظهار کرد: بازی کردن با کودک و شبیه سازی محیط کلاس می‌تواند موثر ایت، به این نحو که از کودک بخواهیم یکبار بجای معلم و یکبار هم بجای شاگرد نقش آفرینی کرده تا آمادگی لازم برای رفتن به مدرسه را پیدا کند، حتی می‌توانیم از عروسک‌ها به عنوان همکلاسی‌هایی او استفاده کنیم، صف تشکیل داده، صحبت کرده، دوست پیدا کنیم و با آن‌ها سر کلاس بنشینیم.
مریم عمادعلی تشویق کردن کودک را یکی دیگر از راهکار‌ها عنوان کرد و بیان داشت: اگر کودکی که نمی‌تواند سلام کند، یا برای ورود به محیطی جدید مشکل دارد و حتی برای سوال پرسیدن از معلم خود خجالت می‌کشد، تشویق‌هایی در خور توانایی‌ها و سن کودک در نظر بگیرید که منجر به پایین آمدن اعتماد به نفس او نیز نشود، مثلا برای او شرط بگذاریم که اگر در مهمانی با صدای بلند سلام کردی، هنگام برگشتن خوراکی موردعلاقه ات را تهیه می‌کنیم، اما باید توجه داشت که تشویق‌ها باید کوچک باشند تا توقع او بالا نرود و برای تامین نیاز‌ها به رفتاری ادامه ندهد.
او در پایان تاکید کرد: والدین نباید فرزندان خود را به انجام کاری که تمایل ندارد در جمع انجام دهند، اجبار کنند، چراکه این اجبار سبب ایجاد استرس در کودک می‌شود.
