"چشم‌هایمان نمی‌بیند اما حق زندگی کردن داریم؛ تا دنیایتان مثل ما نباشد متوجه نمی‌شوید ما چی می‌کشیم"؛ این‌ها را مدیرعامل انجمن نابینایان خوزستان می‌گوید و از مشکلات و عدم حمایت مسئولان گله می‌کند.
او جوان ۲۹ سالهای است که با وجود همه کمبودها و مشکلات، ناامید نشده و همچنان در حال تلاش برای رسیدن به اهدافش است.
۱۵ اکتبر روز جهانی نابینایان (عصای سفید) است؛ به این بهانه پای صحبت‌های "محمدرضا ساکی" مدیرعامل انجمن نابینایان خوزستان نشستیم.
محمدرضا تا یک سالگی بینایی طبیعی داشت اما طبق گفته‌های مادرش، یک سال و نیمه که شد دیگر شب‌ها نمی‌توانست ببیند اما در روز چشم‌هایش خوب می‌دیدند. تا قبل از ورود به دانشگاه نیز بینایی‌اش خوب بود اما زمان ورود به دانشگاه بینایی‌اش تحلیل رفت و اکنون بسیار کم می‌بیند و در واقع خودش را یک نابینا می‌داند. او دو خواهر کم‌بینا هم دارد که تاکنون علت این مشکل را متوجه نشده‌اند.
رویای شغلی
وی دارای مدرک کارشناسی روانشناسی است؛ حدود سه سالی می‌شود که زندگی مشترک خود را آغاز کرده و تا خرخره زیر قرض رفته تا یک مغازه عرضه لبنیات سنتی راه‌اندازی کند؛ هر چند هنوز به سوددهی نرسیده اما امید دارد که این مغازه را به یک کارگاه تولید لبنیات سنتی تبدیل کند.
ساکی در گفت‌وگو با ایسنا در مورد برنامه‌هایش برای ادامه زندگی می‌گوید: حالا در حال درس خواندن برای آزمون استخدامی آموزش و پرورش در آبان‌ماه هستم تا در صورت قبولی در آموزش و پرورش استخدام شوم. اگر در آزمون قبول نشوم حتما همان هدف تبدیل کردن مغازه به کارگاه را دنبال می‌کنم تا چند نفر از کسانی که مثل من کم‌بینا یا نابینا هستند از این سفره نان بخورند.
انجمن بی‌جا و مکان
مدیرعامل انجمن نابینایان خوزستان در مورد فعالیت این انجمن بیان می‌کند: انجمن نابینایان خوزستان از سال ۸۱ فعالیت خود را آغاز کرده و اکنون حدود ۶۰۰ عضو دارد. در گذشته وضع مالی انجمن نابینایان بهتر بود اما به مرور زمان به جایی رسیدیم که حتی نمی‌توانیم مکانی برای خودمان اجاره کنیم. تنها مبلغی که برای اجاره خانه یا دفتر داریم ۲۰ میلیون تومان است که از سوی یک خیر تامین شده بود اما امسال با این پول نتوانستیم جایی اجاره کنیم و بی‌جا هستیم.
ساکی می‌گوید: جامعه معلولان خوزستان ۷۵ میلیون تومان پول داشت و ما نیز ۲۰ میلیون تومان داشتیم و با هم یک محل را اجاره کردیم. با این پول تنها توانستیم وسایل‌مان را در یک اتاق قرار بدهیم.
وی ادامه می‌دهد: قبلا در انجمن دور هم جمع می‌شدیم و کارهای زیادی می‌کردیم و و بچه‌ها از گوشه‌گیری خارج می‌شدند اما حالا چنین فضایی وجود ندارد.
مدیرعامل انجمن نابینایان خوزستان می‌گوید: بهزیستی بودجه سالانه‌ای دارد؛ امسال مبلغ کمتری و تنها ۱۰ میلیون تومان به انجمن اختصاص داده است. این مبلغ کفاف خرج ما را نمی‌دهد و تنها صرف کارهای اداری و رفت و آمد می‌شود.
ساکی ادامه می‌دهد: در گذشته اردوهای مختلفی برگزار می‌شد اما حالا چنین امکانی نداریم. در سال گذشته یکی از خیران تهرانی ۲۵ میلیون تومان کمک کرد و توانستیم اردوی سفر مشهد را برگزار کنیم.
این همه ریخت و پاش؛ دریغ از حمایت
وی با انتقاد از عدم حمایت سازمان‌ها و شرکت‌های مستقر در خوزستان می‌گوید: در سالهای گذشته اگر درخواست و نامه‌ای به شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب یا شرکت ملی حفاری ارسال می‌کردیم، برای برنامه‌هایمان اتوبوس در اختیار ما می‌گذاشتند و خودرو در اختیار ما قرار می‌دادند اما دو سال است که این شرکت‌ها و شهرداری هیچ همکاری با ما ندارند.
مدیرعامل انجمن نابینایان خوزستان می‌گوید: سازمان‌ها این همه ریخت و پاش می‌کنند، مگر تقبل یک پذیرایی برای یک سازمان چقدر می‌شود؟ استانداری، شهرداری و سازمان‌ها هیچ حمایتی از ما نمی‌کنند. چرا انجمنی که از سال ۸۱ تاکنون فعالیت خود را آغاز کرده و امور نابینایان را پیگیری می‌کند، باید بی‌جا و مکان باشد؟
راهی که به چاه ختم می‌شود
ساکی با اشاره به وضعیت نامناسب معابر شهری بیان می‌کند: در سطح شهر اهواز یک سری بریل ویژه نابینایان قرار داده شده که به چاه فاضلاب یا درخت منتهی می‌شوند و برای ما مشکلات بیشتری ایجاد کرده است. مناسب‌سازی شهر بسیار بد است. بارها در جلساتی که با حضور نمایندگان شهرداری و مسکن و شهرسازی برگزار شده، در مورد این مشکلات صحبت کرده‌ایم اما همه بحث آن‌ها در مورد معلولان حرکتی است؛ پس سهم نابینایان کجاست؟
وی ادامه می‌دهد: در تهران بریل ویژه نابینایان در مترو مناسب‌سازی شده اما در اهواز چنین چیزی وجود ندارد و حتی جایی که حفاری می‌کنند را زود اصلاح نمی‌کنند و برای ما مشکلات زیادی ایجاد می‌شود. همچنین در تهران، اتوبوس و مترو هزینه‌ای از یک معلول نمی‌گیرند اما در اهواز چنین چیزی وجود ندارد.
از گلایه کردن و شنیده نشدن خسته شده‌ایم
مدیرعامل انجمن نابینایان خوزستان در مورد فراهم نشدن فرصت‌های شغلی برای نابینایان، می‌گوید: از گلایه کردن و شنیده نشدن خسته شده‌ایم. به طور مثال تعداد تلفن‌خانه‌های خوزستان و اهواز در ادارات زیاد است، چرا این کار را بر عهده نابینایان نمی‌گذارند و هیچ فرصت شغلی برای ما فراهم نشده است؟
مشاهده می‌کنیم به جانبازان یک وام مسکن با اقساط بلندمدت و سود ۴ درصد می‌دهند؛ چرا تبعیض می‌شود؟ چرا هیچ فرصتی برای ما فراهم نمی‌شود؟ اکنون اشتغال بزرگ‌ترین مشکل نابینایان است. چرا پست اپراتوری به فرد بینا داده می‌شود؟ قبلا تلفن‌خانه استانداری خوزستان در دست یک نابینا بود اما وی بازنشسته شد و بعد این پست را به یک فرد بینا دادند.
نیاز به تبلت برای تحصیل
ساکی با اشاره به وضعیت تحصیل نابینایان در فضای مجازی می‌گوید: با توجه به این وضعیت نرخ دلار، برخی از اعضای این انجمن توان خرید گوشی هوشمند یا تبلت را ندارند و مجبور هستند در نهایت از گوشی پدر استفاده کنند. برخی از پدران این نابینایان، راننده اسنپ هستند یا کارشان مرتبط با گوشی است و در این شرایط، تحصیل برای نابینایان بسیار سخت است.
وی ادامه می‌دهد: حدود ۲۰ عضو انجمن نابینایان خوزستان، نیازمند تبلت هستند که هزینه تامین این تعداد تبلت برای یک سازمان یا استانداری خوزستان مبلغ زیادی نیست.
مدیرعامل انجمن نابینایان خوزستان در خصوص مشکلات درمانی نابینایان نیز بیان می‌کند: با همکاری تعدادی پزشک، یک کمیته درمانی در انجمن تشکیل شده بود اما اکنون بسیاری از پزشکان حاضر به همکاری رایگان نیستند این در حالی است که تعداد کمی از نابینایان بیمار نزد آن‌ها ویزیت می‌شدند.
وی می‌گوید: با دانشگاه علوم پزشکی اهواز نیز برای کمک در زمینه خدمات دندان‌پزشکی نامه‌نگاری کردیم اما هیچ جوابی دریافت نشد.
پول مستمری، کفاف یک ناهار هم نمی‌دهد
ساکی می‌گوید: در قانون حمایت از معلولان باید حداقل دستمزد اداره کار به معلولان پرداخت شود اما اینگونه نیست و اکنون مستمری یک فرد نابینا، تنها ۱۲۵ هزار تومان است که پول یک ناهار نمی‌شود.
خواب عمیق مسئولان و گوشه‌گیری نابینایان
مدیرعامل انجمن نابینایان خوزستان بیان می‌کند: مسئولان در یک خواب عمیق به سر می‌برند. شاید آن‌ها فکر می‌کنند ما به دلیل معلولیتی که داریم نمی‌توانیم کاری کنیم و بی‌دست و پا هستیم اما می‌توانند حداقل امتحان کنند.
ساکی می‌گوید: با این مشکلات و وضعیت، بسیاری از نابینایان گوشه خانه هستند و امیدی برای زندگی کردن ندارند.
