دفتر نماینده محترم منتخب مردم شهرستان بهبهان و آغاجاری در تاریخ نهم تیرماه سال ۱۳۹۹ بیانیه منتشر نمودند که عین مطلب بیانیه به شرح ذیل منعکس می گردد:

محمدطلا مظلومی نماینده مردم شریف بهبهان و آغاجاری در مجلس شورای اسلامی طی دیداری از شهر منصوریه مشکلات این شهر را بررسی کرد.
به گزارش روابط عمومی دفتر ارتباط مردمی نماینده مردم شریف بهبهان و آغاجاری، روز گذشته محمد طلا مظلومی بهمراه رئیس اداره اوقاف و امورخیریه شهرستان بهبهان در شهر منصوریه حضور یافته و با شهردار و مردم این شهر دیدار و گفتگو کرد.
مظلومی اظهار داشت: جهت رفع مشکل زمین های موقوفه منصوریه پیگیری های اولیه با سازمان اوقاف و امور خیریه کشور صورت گرفته و در تلاش برای رفع دغدغه چند دهه مردم این شهر هستیم.
نماینده بهبهان تصریح کرد جهت رفع این مشکل نیاز به همکاری اهالی شهر منصوریه می باشد تا با توافق با سازمان اوقاف، زمین ها موقوفه هرچه سریع تر تعیین و تکلیف شود.
مظلومی در ادامه بیان داشت جهت رشد و ارتقاء شهرداری منصوریه به ویژه در مورد تخصیص بودجه پروژه های عمرانی تلاش و پیگری لازم را انجام خواهم داد.
مظلومی که در ابتدای ورود خود به منصوریه در یادمان شهدای گمنام این شهر حضور یافته و با قرائت فاتحه به روح پاک این شهدا اظهار داشت اعتبار لازم جهت تکمیل این یادمان تامین گردیده است.
محمد طلا مظلومی در ادامه این دیدار از تصفیه خانه آب شهر منصوریه بازدید کرده و از توافق صورت گرفته با مدیر عامل آبفا استان جهت تجهیز این تصفیه خانه جهت افزایش کیفیت و پایداری آب شرب شهر منصوریه خبر داد.
قبل از هر سخنی نظر این دو بزرگوار یعنی آقایان مظلومی و ریاست محترم اداره اوقاف که در این دیدار حضور داشتند به شرح مختصری از تاریخچه وقت نامه   به قلم سید محمد طباطبایی بهبهانی موجود وقابل دستیابی است معطوف میدارد:
این موقوفه از اوائل عهد قاجار بنا گردیده است. بدین نحو که واقف جلیل القدر بنام میرزا منصورخان بن میرزا سلطان محمدخان بن میرزا علیرضاخان بن میرزا قوام الدین بن میرزا حبیب الله در میان اراضی موقوفه قلعه‏ای بنا نهاد و آن منطقه را منصوریه نام نهاد. این نقطه که بخش مرکزی موقوفه را تشکیل می‏دهد به سال ۱۲۳۰ وقف گردیده و قسمتهای دیگر موقوفه که تقریبا ده برابر قریه‏ی منصوریه است، بعدها به موقوفه افزوده شده و همگی را روی هم به نام موقوفه ی منصوریه از توابع شهرستان بهبهان نمام نهاده اند. و در وقف‏نامه‏ ای که به سال ۱۲۳۴ نوشته شده، نام تمام اراضی ثبت است؛ پس معلوم می‏شود که قسمت اعظم موقوفه در فاصله ی سال‏های ۱۲۳۰ تا ۱۲۳۴ به موقوفه ی اصلی منضم شده است. نکته ی جالب توجه دیگر اینکه به واسطه ی رابطه ی نزدیک میرزا منصورخان و فرمانفرما، حتی قبل از وصلت خانوادگی، فرمانفرما طی نامه‏ ای از دولت مرکزی خواستار معافیت موقوفه از عوارض دیوانی می‏گردد. میرزا محمدعلی، مستوفی الممالک آن تاریخ، موافقت نموده حکم معافیت به قید ابد به امضای فتحعلی شاه می‏رسد که آن فرمان تا حال موجود است. این رفع قلم تا پایداری دولت قاجار، معمول و مرعی بود، چنان که فرصت الدوله در فارسنامه، که در عهد ناصری نگاشته شده، می‏گوید: آن موقوفه تاکنون به مرفوع القلمی باقی است تاریخ نگارش این وقف نامه ربیع‏ الاول یا ربیع الثانی سال ۱۲۳۴ است و مهر تعداد ۷۵ تن ازعلمای بنام آن روزگار بر حواشی این وقف نامه دیده می‏شود که از این میان تقربا نام ۴۳ نفر از این بزرگواران خوانا بوده که در ذیل به ذکر چهار نفر از علمای والا مقام بسنده میگردد:
الف) جناب آخوند ملامحمد کاظم بهبهانی ابن حاج کمال الدین بزاز.
ب) میر علینقی بن محمد صالح طباطبائی.
ج) سید نصرالله بن محمد شفیع.
د) میر محمد صادق طباطبائی بن میر محمد صالح.
بنا بر توضیحاتی که در خصوص نحوه تملک اراضی موضوع وقف در وقف‏نامه آمده، واقف از قبل مالک قسمتی از اراضی محدوده موقوفه بوده و برخی اراضی بایر و غیر قابل کشت و زرع را از مالکین خریدار ی وقسمتی دیگر از زمین‌ها حسب مندرجات وقف نامه پس مصالحه با مالکین به مالکیت واقف در آمده و مالکیت قسمت دیگر از این ملک نیز از طریق هبه محقق پس از تحقق مالکیت کل اراضی، صیغه‏ ی وقف بر آنها جاری می‏شود. مجموعه ی املاک و مزارعی که روی هم موقوفه ی منصوریه را تشکیل می‏دهند، به شهادت وقف‏نامه به این قرارند
۱٫ روستای منصوریه که مهمترین بخش موقوفه و مرکز آن است که قبلا اراضی پراکنده و تحت مالکیت‏های مختلف بوده و به نامهای اراضی بکان، برکه لیشان، چانک، تل موسی و دیگر اسامی، خوانده می‏شده‏اند که بعد ازانتقال همه‏ ی آنها به ملکیت واقف، آنها را روی هم منصوریه نامید. در وقف‏نامه، حدود چهارگانه‏اش چنین معین شده است: از سمت قبله متصل به «جدول شهر»، از جنوب به راه «کر بردی» و از صبا به «گچ» و از شمال به «تل حومه». این روستا شش دانگه موقوف است. ۲٫ مزرعه‏جات قریه‏ی بدلی ۳ دانگ؛ ۳٫ مزرعه‏ی سیلاوکی پنج دانگ و نیم و خمس جو؛ ۴٫ مزرعه‏ی قریه‏ی کیکاوس ۱۲ جو و خمس جو؛ ۵٫ مزرعه‏ی منصور بیگی واقع در سمت قبله‏ی قریه‏ی دو دانگه شش دانگ؛ ۶٫ مزرعه‏ی گراب (گرم آب) با آسیابهای آن واقع در حوالی قریه‏ی دو دانگه ۴ دانگ و نیم؛۷٫ قریه‏ی دولت آباد شش دانگ؛ ۸٫ مزرعه‏ی چم شیرازی شش دانگ؛ ۹٫ چم دهدار عبد شش دانگ؛ ۱۰٫ چم زیر راه شیرازی مشهور به چم دندی شش دانگه، ۱۱٫ سیاه‏پوش شش دانگه؛ ۱۲٫ قریه‏ی طاهر آباد ۳ حصه از ۲۴ حصه؛ ۱۳ دشت آهوباز شش دانگه؛ ۱۴٫ مزرعه‏ی کل شش دانگه؛ ۱۵٫ مزرعه‏ی گوری شش‏دانگه؛ ۱۶٫ مزرعه‏ی چم آسیاب شش دانگه؛ ۱۷٫ مزرعه‏ی آسمان گرد شش دانگه؛ ۱۸٫ مزرعه‏ی کلال دره شش دانگه؛ ۱۹ مزرعه‏جات چم مناف با بنیانی قلعه با اراضی و صحاری… در حوالی رودخانه‏ی کردستان ۴ دانگ؛ ۲۱ مزرعه‏ی چم عربی واقع در حوالی رودخانه‏ی کردستان شش دانگه با ملحقات و منضمات.
محدودیت ها :
محرر وقف‏نامه، بعد از تصریح به وقفیت مؤبد و مخلد، علاوه بر خرید و فروش، این موارد را ممنوع اعلام می‏کند: ۱٫ رهن دادن ۲٫ تبدیل؛ ۳٫ تغییر قواعد؛ ۴٫ اجاره دادن به هر نحو، چه در عقد واحد چه در عقود متعدده؛ ۵٫ میراث گذاشتن مصالحه‏ی محصولات رقبات موقوفه و منافع آن با غیر؛ ۶٫ عقد صلح بر رقبات و هرجات موقوفه.

آیا  میدانید که وقف مشکلی نیست که شما بخواهید آنرا بر جهت رفاه مردم منطقه مرتفع نمایید.
آیا می دانید به فرموده امام جعفر صادق وقف یکی از انواع صدقه جاریه است.
آیا به فرمایشات مقام معظم رهبری که وقف برابه عنوان یکی از نهادهای حقوقی مترقی و پیشرو حقوق اسلامی التفاتی نداشته اید؟
آیا کتاب تحریر الوسیله اثر جاوید و ماندگار بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی که وقف را چنین تعریف نموده اند:وقف عبارت است از اینکه عین مال را حبس کنند، یعنى براى ابد فروش و انتقال آن به غیر را ممنوع سازند و منافعش را به طور رایگان در اختیار اشخاصى حقیقى یا حقوقى قرار دهند را مطالعه ننموده اید؟
 آیا می توان به امری قول داد که محقق شدن آن محال است؟  سکوت یا اهمال هنگام انتقال اسناد املاک وقفی به اشخاص حقیقی و خروج ملک موقوفی از  ید موقوف علیهم مصداق بارز تعدی و تفریط نسبت به موفق محسوب گردیده و مشمول ماده ۷ قانون اوقاف می گردد؟
 نوید سرخان زاده