رابطه انسان و طبیعت در طول تاریخ بشری دست خوش فراز و نشیب‌های بسیاری بوده است. در باورهای گذشته، طبیعت زنده و دارای روح بود و انسان باستان خود را با طبیعت و جهان یگانه می‌دانست و خود را جزئی از کل می‌پنداشت. با گذر زمان، انسان مدرن در محور قرار گرفت و با ابزاری که علم به او هدیه داده بود راه پیشرفت را در تسخیر طبیعت و بهره برداری از آن می دید. نظام های سرمایه داری در جهان مدرن پدیده مصرف گرایی را با استفاده از تبلیغات و در دست داشتن رسانه های مختلف بوجود آوردند که این مصرف گرایی با افزایش جمعیت و نیز مقوله مهاجرت، شهرها را بزرگ تر و طبیعت را بیشتر به انزوا کشاند که حاشیه نشینی و شهرک سازی از بزرگترین مصداق این سبک از زندگی مدرن است.