وی گفت: امام محمد باقر(ع) هم از ناحیه پدری و هم مادری امام‌زاده بودند، لذا ایشا را علوین بین العلویین و یا ابن الخیرتین، فرزند دو خیر می‌گفتند.

بهاءالدین عاملی افزود: آنکه در زیارت امام زمان می‌خوانیم «السلام علیک یاابن الحسنین» سلام بر تو ای آقایی که هم فرزند امام حسن(ع) و هم فرزند امام حسین(ع) هستی، از آن جهت است که نسل حضرت سیدالشهدا(ع) که توسط حضرت زین‌العابدین است از طریق مادری به امام حسن مجتبی هم می‌رسد. کنیه ایشان ابوجعفر و مهمترین القاب ایشان باقرالعلوم است.

وی عنوان کرد: حضرت در اول ماه رجب سال 57 هجری متولد و در سال 95 به امامت و در سال 114 هجری قمری و در سن 57 سالگی به زهر جفای هشام بن عبدالملک اموی به شهادت رسیدند.

این کارشناس مذهبی گفت: سال ۹۵ امامت ایشان آغاز و تا سال ۱۱۴ ادامه داشت.دوران امامت حضرت با انقراض خلافت امویان و شروع حکومت ظالمانه عباسیان شروع گردید. عباسیان ابتدا با تزویر و نفاق خود را منسوب به پیامبر دانسته‌اند و توانستند حکومت را به دست بگیرند.

سفارش به برگزاری عزای حسین(ع)

بهاءالدینی عاملی افزود: امام محمدباقر(ع) در واقعه کربلا چهار ساله داشتند و یکی از گزارشگران واقعی کربلا آن امام همام بودند. امام محمدباقر(ع) فرمودند: «إنَّ أَصْحَابَ جَدِّی الْحُسَینْ لَمْ یجِدُوا ألَمَ مَسِّ الْحَدِیدِ». یاران فداکار جدم امام حسین(ع) در زیر ضربات شمشیر و نیزه دشمن احساس درد نمی‌کردند. یکی از سفارشات مهم ایشان برگزاری عزای امام حسین(ع) بود و خودشان نیز اقامه عزا می‌کردند و به شعرا و مادحین که در رثای اهل بیت میخواند سله میدادند.

این استاد دانشگاه اخلاق اهل بیت(ع) را همانند اخلاق رسول الله(ص) دانست و اظهار کرد: ما بر این باور هستیم که اخلاق ائمه اطهار(ع) و سیره ایشان همان سیره رسول اکرم(ص) است و ادامه حرکت نبوت است.

حجت‌السلام بهاءالدین عاملی ادامه داد: امام محمدباقر(ع) بسیار مهربان و متواضع و صاحب حلم و بردباری بودند. مردی نصرانی نزد امام آمد و خطاب به ایشان ناسزا گفت: تو بقر هستی. امام(ع) با ملایمت و خونسردی فرمود: نه من باقر هستم. مرد گفت: تو پسر زنی آشپز هستی. امام(ع) بار دیگر با ملایمت و نرمی به وی فرمود: آشپزی حرفه او بود. نصرانی همچنان به گفتار ناهنجار خود ادامه داد و مادر امام(ع) را به نسبتی ناروا متهم ساخت. امام(ع) با ملاطفت به وی فرمود: اگر راست میگویی، خدا او را بیامرزد وگرنه خدا تو را بیامرزد. مرد نصرانی از دیدن این برخورد امام (ع) به اشتباه خود پی برد و اسلام آورد.

بالاترین کمال برای انسان فقیه شدن در دین است

وی گفت: حدیثی از امام محمدباقر(ع) به ما رسیده که بسیار کاربردی و برای تمام دوران‌ها مفید است. «الکمال کل الکمال التفقه فی الدین و الصبر علی النائبه و التقدیر المعیشه» بالاترین کمال این است که انسان به مرحله فقیه شدن در دین برسد و در برابر مشکلات و نابه‌سامانی روزگار صبر پیشه کند و در زندگی نسبت به دخل و خرج تقدیر و مدیریت داشته باشد، این حدیثی است که از حضرت به ما رسیده و دارای معانی بسیاری است.

بهاءالدینی عاملی ادامه داد: از مهمترین اصحاب امام محمدباقر(ع)، جابربن عبدالله انصاری بود. جابر انصاری، رسول خدا(ص) و امیرالمومنین(ع) را نیز درک کرده بود.

روزی پیامبر(ص) به وی فرمود: ای جابر تو زنده می‌مانی تا آنکه فرزندم محمد بن‌ علی بن الحسین را که در تورات به «باقر» معروف است ملاقات کنی، چون وی را ملاقات کردی سلام مرا به او برسان.

امام باقر(ع) یکی از پایه‌گذاران روضه بود

این کارشناس مذهبی گفت: امام محمدباقر(ع) در سن ۵۷ سالگی به زهر جفای هشام بن عبدالملک مظلومانه به شهادت رسیدند و در مدینه در قبرستان بقیع دفن شدند.

حجت‌السلام موسی بهاءالدینی عاملی افزود: امام محمدباقر(ع) قبل از شهادت وصیت کردند که تا ۱۰ سال در منا برای او روضه بخوانند. یعنی که ذکر اهل بیت(ع) در مقدس‌ترین اماکن عالم در کنار کعبه خانه خدا خوانده شود و در حقیقت پایه‌گذار روضه بعد از امام سجاد امام باقر(ع) بود.