علی دایلی - یکی از بندهایی که در ابتدای هر فصل هر ساله در قرارداد بازیکنان تیم صنعت نفت و مربیان این تیم قید می‌شود، حضور در بین ۱۰ – ۸ و یا ۵ تیم ابتدای جدول است که گزینه سوم، کمتر رخ داده و مدیران این تیم حتی در فصلی که فراز کمالوند با هزینه‌های بالای ۲۰ میلیارد آن تیم کهکشانی را جمع‌آوری کرد، چنین توقعی از سوی مدیران این تیم برای پایان فصل عنوان نشد.

علی عیسی‌زاده، همواره در ابتدای فصل با بازیکنانی که به خدمت گرفته است، به نوعی وارد معامله‌ شده که این افراد، در ازای حضور تیم در رده مورد نظر، قادر به دریافت کل مبلغ قرارداد خود خواهند بود، در غیر اینصورت، ایشان مشمول جریمه می‌شوند، نکته‌ای مثبت در یک قرارداد دو طرفه ورزشی که هم بازیکن و مربی را به مسؤولیتی که در قبال آن وجه دریافت می‌کند پایبند کرده و هم یک باشگاه ورزشی، در زمینه احقاق توقع هواداران خود گامی محکم را برداشته است.

اما در چند سال اخیر که صنعت نفت با مربیان با تجربه‌ای همچون کمالوند، سرجیو و اسکوچیچ گام به رقابت‌های لیگ برتر گذاشته است، یک شاخص محرز، مربیان، مدیران و هواداران این تیم را رنجور ساخته که آن، بی تفاوتی پایان فصل است، نکته‌ای که بهنام سراج اخیراً اشاره‌ای تلویحی نیز به آن داشته است.

بازیکن طبق تعهدی که در قرارداد خود به باشگاه صنعت نفت داده، در هفته‌های پایانی از حضور تیمش در نیمه نخست جدول اطمینان حاصل کرده و مطمئن است که مبلغ قرارداد خود را کاملا دریافت خواهد کرد که این موضوع در چند سال اخیر، آفت صنعت نفت در بازی‌های نهایی لیگ شده است.

گرچه در فصلی که سرجیو هدایت این تیم را بر عهده داشت، کل تیم در بازی‌های پایانی برای بهبود یافتن رتبه این تیم تلاشی مثال زدنی را از خود به‌جای گذاشته و رتبه صنعت نفت را به جایی رساندند که مبادا در رقم قرارداد ایشان، گزیندی وارد شود!

مسلماً فصل جاری برای طلایی‌پوشان چیزی شبیه به کابوس بود؛ بی پولی‌ها مکرر، مشکلات عدیده مالی، جدایی طلبی برخی بازیکنان این تیم، پروسه رفتن اسکوچیچ از آبادان، شیوع ویروس کرونا و تعطیلی چندماهه فوتبال در کشور و ..  همه و همه، باعث شد تا نوعی بی انگیزگی در این تیم حاکم شود و قربانی ماجرا، به طور حتم کسی جز بهنام سراج سرمربی آبادانی این تیم نخواهد بود.

مربی که با اندوختن تجربیات فراوان برای نخستین بار مردم اول صنعت نفت در لیگ برتر لقب گرفت و آمده بود تا توانایی یک مربی بومی را به همه ثابت کند، اما رخداد تمام این اتفاقات نه تنها او را کلافه کرد، بلکه انگیزه لازم را نیز از ساق‌های بازیکنانش گرفت.

علاوه بر تمام این موارد، همان موضوعی که پیش تر به آن اشاره شد و باعث شده تا بازیکنان این تیم بابت جایگاه نهایی این تیم در جدول خیال آسوده‌ای داشته باشند، حضور در صنعت نفت را برای ایشان به عنوان باری به هر جهت قلمداد کرده و برخی از این افراد، فقط در انتظار پایان یافتن لیگ برای رفتن از آبادان هستند.

مدیران باشگاه صنعت نفت علاوه بر بند مثبتی که منجر به حفظ منافع باشگاه صنعت نفت خواهد شد، باید تبصره‌هایی با برای برچیدن بی انگیزگی‌های احتمالی در پایان هر فصل از ساق پای بازیکنان در قرارداد آنان بگنجانند.