اینجانب محمد رئیسی فرزند ارشد غلام رئیسی صاحب‌خانه رئیسی هستم که با توجه به بی سوادی پدر و خبرهای غیر واقعی که در خبرگزاری‌ها می‌بینم لازم دیدم که پاره‌ای توضیحات در این زمینه بدهم
پدر اینجانب فرزند شهید است و پدر مادر و خواهر خود را در جنگ تحمیلی از دست داده و سابقه حضور در جبهه های جنگ تحمیلی را دارد و به درجه رفیع جانبازی نیز نائل گردیده، ما در سال ۱۳۷۶ وارد خانه مذکور شدیم و در حالی که ۵۰ درصد خانه بلااستفاده و به صورت تخریب بود دارای دو طبقه بود که طبقه بالا کاملاً امکان سکونت نداشت و در طبقه پایین هم سقف یک اتاق ریزش کرده بود ما به میراث فرهنگی برای ترمیم اطلاعات دادیم که تنها جوابی که دریافت کردیم این بود که اجازه هیچگونه بازسازی تخریب و تغییر در ساختمان نداریم و میراث فرهنگی هم بودجه لازم برای مرمت ندارد با وجود سختی ها و خطرات بسیار ما ۱۷ سال در این ساختمان زندگی کردیم که در طول این ۱۷ سال بارها با میراث فرهنگی مکاتبه کردیم که فقط جواب آنها این بود که شما حق ترمیم تخریب و یا تغییر ندارید و بودجه لازم هم موجود نیست، از حدود سه سال پیش که وضعیت ساختمان بحرانی شود مجبور به ترک خانه شدیم و در حال حاضر حدود سه سال است که اجاره نشین هستیم در این مدت مکاتبات بسیاری با میراث فرهنگی فرمانداری دفتر نماینده بنیاد شهید داشتیم که هیچ کمک و همکاری با ما نشد و جواب همان بود که ونه تخریب نه تغییر و نه مرمت، این چه عدالتی است که ما صاحب یک ملک با سند ثبتی هستیم ولی باید اجاره نشین باشیم و هیچ همکاری در زمینه حل مشکل ما از طرف هیچ ارگانی نشده در حالی که در اکثر خبرگزاری ها آمده است که میراث فرهنگی اجازه مرمت به مالک را صادر کرده که من با تاکید بسیار عرض می‌کنم که چنین اجازه ای صورت نگرفته، پدر بنده حدود ۱۰ سال است که از کار افتاده شده و هیچ گونه حقوقی از هیچ جا دریافت نمی‌کنند و بنده با وجود ۳۷ سال سن به علت مشکل مسکن و یک خواهر مجرد در خانه هنوز مجرد می‌باشد در مدت این ۲۰ سال مکاتبات زیادی با ارگان های فراوان کردیم که هیچ گونه همکاری در زمینه حل این مشکل باما نشد، در مورد مرمت فقط گفته شده که باید تحت نظارت میراث فرهنگی باشد که بارها مطرح شده که میراث اعلام کرده که بودجه لازم موجود نمی‌باشد و اداره میراث در زمان ریاست آقای زلفی از بی سوادی پدر بنده سوئ استفاده نموده و در یک نامه دوپهلوی امضای از پدر مبنی بر رضایت از عدم تخریب گرفته و آن را به جای نامه تخریب جلوی پدرم گذاشته و با سوء استفاده از بی سوادی پدرم آن را ثبت کرده که بارها بر ضد خودش استفاده شده، و در پایان باید بگویم که به لطف زندگی ما در این خانه عمران این خانه ۲۰ ساله افزوده شده که بنده به شخصه با دانشجویان بسیاری از رشته های معماری نقشه کشی و عمران همکاری کرده و همیشه جهت بازدید از خانه با روی خوش از آنها استقبال کردهام و اگر نگهداری ما در این ۲۰ سال نبود چه بسا که خیلی زودتر تخریب می‌شود اما آیا این عدالت است که کسی که خانه او میراث فرهنگی است خودش سرگردان و مستاجر باشد و هیچ گونه کمکی از طرف دولت و میراث فرهنگی به او نشود